«ابوالسعادات هبةالله بن على علوی حسنى» معروف به «ابن شَجَری» (۴۵۰-۵۴۲ ق)، نحوی، لغوی، ادیب و شاعر بزرگ شیعه در قرن ششم قمری است. علمای تراجم، مقام ارجمند ابن شجری را در نحو و ادب و شعر ستوده‌اند. «الأمالی» و «الحماسة» از مهمترین آثار اوست. مقام ارجمند ابن شجری را همگان ستوده اند: منتجب الدین رازی او را فاضل و صالح دانسته است؛ ابن انباری سلسله مشایخ او را در نحو به امام على علیه السلام رسانده است؛ یاقوت حموی نیز وی را بسیار ستوده و گفته است: در علم نحو یگانه روزگار بود، اشعار و احوال و ایام عرب را نیک مى دانست و در ادب تسلط کامل و کافى داشت. ابن هشام انصاری به آراء و نظرات او در چندین مورد استناد کرده و ابن خلکان به تبحر او در استشهاد به شعر عرب اشاره نموده است. ابن شجری به درجه ای از اعتبار و شهرت رسیده بود که بزرگى چون زمخشری، هنگام بازگشت از سفر حج در بغداد به دیدنش رفت و در حضور عده ای از جمله ابن انباری در باب حدیث و شعر و ادب با او به مباحثه پرداخت #تاریخ / #روحانیت 📣تشکل حوزوی سُعداء قم 🔰 https://eitaa.com/joinchat/603652132Ce46bba8e6a