* 💠 بلند کردن بار ذکر 🔻ما یک تصوّر خطا و غلط که داریم، فرضمان بر این است که این که هستیم، باشیم، معنویت به ما اضافه شود. در حالیکه معنویت یک بار است. 🔸حالا برای اینکه یک خرده نزدیک بشویم، یک بندۀ خدایی یک حاجت خیلی مهمی داشت، بنا شده بود که یک ذکری با عدد زیاد بگیرد تا مشکلش حل بشود. مدتی آن ذکر را گفته بود. شبی خواب دیده بود یا خواب او را دیده بودند که یک بار خیلی سنگینی روی دوش اوست و همینطور که دارد می‌ رود، زانویش خم می‌ شود و مجبور می‌ شود بار را زمین بگذارد. فردایش دیگر آن ذکر به هم خورده بود. 🔹ذکر یک بار است. آن کسی که درست می‌ برد، یک بار است. اگر کسی بخواهد دست به ترکیب خودش نخورد و فقط لفّاظی کند، باری به مقصد نرسانده است و الا حرکت معنوی و ادراک بیشتر، معلول حمل باری سنگین است. نمی‌ شود که از حیث تخیل و شاکله ما همین باشیم که باشیم، به اضافۀ اینکه یک تاج روی سرمان بیاید. این امکان‌پذیر نیست. باید راه رفت. باید شهود پیدا کرد. سنگینی را باید زمین گذاشت. بار را باید بلند کرد. ‌ ‌ ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🔺حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری ‌ ‌ 📣تشکل انقلابی سُعداء 🆔 @soada_qom