🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 ✔️شأن نزول آیه ۱۰۲ سوره توبه: 🖊در مورد نزول اين آيه رواياتى نقل شده كه در بيشتر آنها به نام «ابو لبابه انصارى» برخورد مى‌كنيم، طبق روايتى او با دو يا چند نفر ديگر از ياران پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» از شركت در جنگ «تبوك» خوددارى كردند، امّا هنگامى كه آياتى را كه در مذمّت متخلّفين وارد شده بود شنيدند بسيار ناراحت و پشيمان گشتند، خود را به ستونهاى مسجد پيغمبر «صلّى اللّه عليه و آله» بستند و هنگامى كه پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» بازگشت و از حال آنها خبر گرفت عرض كردند: آنها سوگند ياد كرده‌اند كه خود را از ستون باز نكنند تا اين كه پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» چنين كند، رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله» فرمود: من نيز سوگند ياد مى‌كنم كه چنين كارى نخواهم كرد مگر اين كه خداوند به من اجازه دهد. آيه نازل شد و خداوند توبۀ آنها را پذيرفت، و پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» آنها را از ستون مسجد باز كرد. آنها به شكرانۀ اين موضوع همۀ اموال خود را به پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» تقديم داشتند. 🖊 پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» فرمود: هنوز دستورى در اين باره بر من نازل نشده است، چيزى نگذشت كه آيۀ بعد نازل شد و دستور داد كه پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» قسمتى از اموال آنها را بگيرد. https://eitaa.com/sobhezaravand