*☘ برگی از تقویم تاریخ :* ۱۹ اسفند، روز اتمام بنای ايوان مدائن نهم مارس سال ۵۵۱ ميلادی، كار ساختن تالار تازه در كاخ سلطنتی تيسفون "۳۶ کیلومتری جنوب بغداد و پايتخت ايران به مدت ۷۷۲ سال" كه بقايای آن هنوز باقی‌ست و به طاق كسرا "ايوان مدائن" شهرت يافته با شتاب به پايان رسانده شد تا برای آيين های نوروزی آن سال آماده باشد. طاق كسری تنها ساختمان مسقف باستانی جهان است كه به صورت آزاد و بدون تكيه داشتن به عاملی ديگر، برسر پا باقی مانده است. برخی از شاعران پارسی زبان، در اشعار خود از تالار خسرو انوشیروان در تیسفون "طاق کسرا" به نام «بارگه داد» یاد کرده‌اند. کار ساختن اين تالار كه با فرش معروف «بهارستان» مفروش شده بود از سال ۵۴۹ ميلادی،  به تصميم خسرو انوشيروان ـ شاه ساسانی ـ آغاز شده بود. وی همزمان دستور داده بود كه در گندی‌شاپور "خوزستان" يك دانشگاه برای تحقيق و تدريس طب و فلسفه ساخته شود كه ظرف يك سال ساخته و در ۵۵۲ ميلادی آماده فعاليت شد. کار تکمیل کانون دولتی تالیف و ترجمه کتاب نیز که درجهان الگو شده است در همين سال به‌پایان رسید که برخی از تولیدات این مرکز از جمله ترجمه کتاب «کلیله و دمنه» از هندی موجود است. مِهِستان "سنای ایران" از سال ۱۳۵ پیش از میلاد و پس از تکمیل شهرسازی تیسفون و انتقال پایتخت ایران به این شهر، جلسات خود را در آنجا برگزار می‌کرد. تاریخ‌نگاران طاق کسرا  را «کاخ عدل» لقب داده‌اند زیرا که انوشیروان علاوه بر جلسات همگانی معروف به «بارِ عام» در آنجا [مستقیما و بدون واسطه] با مردم معمولی دیدارمی‌کرد و به درد دل آنان گوش فرامیداد. همچنین وی یک زنجیر متصل به زنگ، در اطاق مجاور دفتر کار خود تعبیه کرده بود که یک سر زنجیر از تیری چوبی در میدان بیرونی کاخ آویزان بود و هرکس که شکایت و یا پیشنهاد داشت، به‌میدان می‌رفت و زنجیر را می‌کشید و زنگ به‌صدا در می‌آمد و خسرو انوشیروان به‌بالکن کاخ می‌رفت و حرفهای آن فرد را می‌شنید و اگر لازم می‌آمد وی را به‌حضور در دفتر کارش دعوت می‌کرد. ماجرای ویرانی این کاخ، در کتاب دو قرن سکوت، اثر دکتر عبدالحسین زرین‌کوب آمده است.