حرف زدن راحت است اما... ▫️برخی خدای حرف‌‌زدن هستند، می‌نشینند گوشه‌ی امن زندگی‌شان و دیگران را رصد می‌کنند. از رفتار ریز‌و‌درشت بقیه اسکن رنگی گرفته و جار می‌زنند در کوی‌و‌برزن، اما خدا نکند که مخاطب قرار بگیرند و نقدی در موردشان صورت گیرد، خدا را بندگی نمی‌کنند که هیچ، فلان است و بهمان است را می‌بندند به قبای خلق‌الله که ماهی صید کنند از آبی که خودشان گل‌آلود کردند. حالا هم که به برکت مردم کفر‌ستیز غزه پایشان را از مرزهای وطن فراتر گذاشته‌اند و حزب‌الله و حماس را زیر سوال می‌برند که باعث این نسل‌کشی یک‌ساله و کشتار زن‌و‌بچه‌ی مردم غزه و بمباران بیمارستان‌ها و چه و چه و چه خودشان هستند. همان‌هایی که برای یک زمین ۵۰ ، ۶۰ متری که از پدرشان به ارث رسیده. ده‌ها بار خواهران و برادران‌شان را تا پای میز محاکمه کشانده‌اند، فتوا می‌دهند که مردم فلسطین بنشینند پای خرابه‌های بر‌جای مانده از دد‌منشی صهیون و به نان نسیه قانع باشند که زیستن با ذلت بهتر است از استرس خفیفی که به واسطه‌ی نسل‌کشی هم‌وطنانشان بر همسایه‌های حساس و دیر‌رنج وارد می‌شود. حرف زدن راحت است، پای‌عمل، خودمان را ثابت کنیم که یک قوری چای هرگز در یک فنجان جا نمی‌شود.‌ چطور وقتی از ده متر زمین‌ پدری‌مان نمی‌گذریم. به خودمان حق می‌دهیم که برای مردم فلسطین که سال‌هاست زیر چکمه‌ی صهیون جانشان به لب رسیده، نسخه بپیچیم؟ ادای آدم‌های منصف را در‌بیاوریم و مسلمانی و مسلمان‌بودن را جز در لوح خاطرمان حفظ نکنیم که بالیدن به دین و ایمان در زمانه‌ای که فریاد مظلوم تا عرش خدا رسیده و صدای مرگ بر اسراییل از قلب اروپا شنیده می‌شود، جز به خلق حماسه‌ای نو میسر نیست که کربلایی دیگر از سرزمین فلسطین به گوش می‌رسد. خاموش کنیم تریبون‌های داخلی اسرائیل را که در آستانه‌ی طلوع خورشید، ستارگان یک‌به‌یک غروب می‌کنند... ✍️زهرا حاجی‌زاده 🌼🍃🌸🍃🌼🍃🌸🍃 @SofreFarhangiReyhane