📄 -آیا می توان سرعت، وسعت و کیفیت روش های جمع آوری و تحلیل اطلاعات را افزایش داد؟ ۲-آیا می توان تغییر باورها، نگرش ها و فرهنگ مردم را کمّی سازی و اندازه گیری نمود؟ ۳-آیا می توان با کمک گرفتن از مردم، کیفیت تصمیمات نظام حکمرانی را افزایش داد؟ ۴-آیا می توان قبل از وقوع یک پدیده سیاسی، امنیتی و اجتماعی، آن را پیش بینی نمود؟ اصطلاح جمع‌سپاری یا کارِ جمعی، اولین بار توسط جِف هاو (Jeff Howe) نویسنده آمریکایی با همکاری مارک رابینسون (Mark Robinson) در سال ۲۰۰۶ مطرح شد. وی واژه جمع سپاری را طی مقاله ای با عنوان طلوعِ جمع سپاری معرفی نمود. جمع سپاری (ترکیبی از دو کلمه جمعیت (Crowd) و بُرون سپاری (Outsourcing)) مبتنی بر پارادایم های مطرح نوآوری باز (Open Innovation) و برون سپاری بوده و ابزاری کارا و کم هزینه برای جمع آوری گسترده ایده، تامین مالی خُرد و کَلانِ جمعی (جمع‌سپاری مالی) و حل مساله برای مقاصد خاص، فراخوان جمعی، بارش فکری جمعی، تولید جمعی، جمع‌سپاری طراحی و ... می‏باشد. او در این مقاله‌ راه جدیدی ارایه داد که که به کمک آن می‌توان افرادی که مایل به همکاری در یک پروژه هستند را در آن پروژه مشارکت داد. به طور مثال، فیس‌بوک از سال ۲۰۰۸ از روش فناوری نرم جمع‌سپاری در حوزه ترجمه استفاده می کند و ترجمه وب ‌سایتش را به این روش به زبان‌های مختلف ترجمه می‌کند. ویکی‌پدیا (Wikipedia) نیز نمونه معروفی از جمع‌ سپاری است. در این وب‌سایت، افراد متخصص‌ و تازه‌کار به شیوه جمع سپاری، بزرگترین دانش‌نامه آزاد در سراسر دنیا را نوشته‌اند. به طور کلی دلایل ظهور فناوری نرم جمع سپاری توسط جف هاو و همکارانش اینطور بیان شده است؛ دلیل اول، بهره برداری از اوقات فراغت است.افراد در زمان های فراغت یا زمان هایی که قسمتی از کارشان در نظر گرفته نمی شود، فرصت بیشتری برای انجام کارهایی که به تولید اقتصادی منجر می شود پیدا می کنند دلیل دوم، توسعه نرم افزارهای منبع باز (Open Source) می‏باشد و روند بازار این نرم افزارها باعث شد که بسیاری از کارآفرینان از این مدل برای کار و کسب‌ خویش الهام بگیرند. دلیل سوم، پیشرفت در دسترسی بیشتر به اطلاعات و هزینه رو به کاهش ابزار تولید آن است. آخرین پیشرفت، ظهور جوامع برخط (Online)است که در آن جمعی از افراد به صورت برخط سازماندهی می گردند. در مجموع در ادبیات جمع سپاری، اندیشمندان دلایل استفاده از جمع سپاری را مواردی چون کاهش هزینه های بنگاه و کاهش زمان ایجاد محصول، ایجاد ارزش برای شرکت، پذیرش بهتر از سوی مشتریان، افزایش ادراک مشتریان از محصولات جدید، ایجاد سرمایه (درحالت تامین مالی جمعی)، کارایی بالاتر حل مسائل از سوی جمع نسبت به حل مسائل از سوی فرد و دریافت علامت های وجود تقاضا در خصوص محصولاتی که قصد ورود به بازار دارند، می دانند. در یک جمع بندی نهایی می توان مزایا و معایب جمع سپاری را اینطور بیان نمود که در روش جمع سپاری کارها با سرعتی بسیار بیشتر از شیوه سنتی به نتیجه می‌رسد. مزیت اصلی شیوه جمع سپاری نسبت به روش‌های دیگر، قیمت نسبتاً پایین آن در مقایسه با هزینه استخدام نیروی با تجربه و متخصص است. از طرف دیگر، روش جمع سپاری نیز مانند بقیه روش‌ها عیب‌هایی دارد که پیش از انتخاب این روش برای انجام کار باید به آن‌ها توجه شود. مدیریت پروژه‌های بزرگی که به شیوه جمع سپاری انجام می‌شوند و به سبب آن تعداد زیادی نیروی کار در آن مشغول به فعالیت هستند، به برنامه‌ریزی و رهبری خاصی نیاز دارد. به علاوه پیاده‌سازی عمومی پروژه‌های جمع سپاری باعث می‌شود رقیب‌های تجاری به سادگی به برنامه‌ها و محتوای پروژه شما دسترسی داشته باشند. همچنین، همکاری بین اعضای یک جامعه دشوار است، زیرا آن‌ها برای به دست آوردن کار و درآمد بالاتر با هم رقابت می‌کنند. موارد گفته شده شاید در بسیاری از شرایط ایراد بزرگ به حساب نیاید و قابل چشم پوشی باشد. بزرگترین ایراد وارد بر روش جمع سپاری آن است که قرارداد رسمی برای این پروژه‌ها وجود ندارد. 🔺🔸🔺 اینستاگرام اندیشکده : softtechisu@ 🌐 💠 کانال جامع اندیشکده فناوری نرم 🆔 @fannavary_narm