این جملات رهبری که در ماه رمضان سال ۵۳ فرمودند و در کتاب #طرح_کلی_اندیشه_اسلامی هست رو یکبار دیگر بخوانیم: «انفاق با خرج کردن فرق دارد. خرج کردن یعنی اینکه انسان یک پولی را خرج کند. انفاق خرج کردن است، اما نه هر خرج کردنی. انفاق آن خرج کردنی را می­‌گویند که با آن، یک خلئی پر شود، یک نیاز راستینی برآورده بشود. کجایند آن کسانی که میلیون­‌ها خرج می­‌کنند، به ظاهر هم برای کارهای نیک خرج می­‌کنند، تا از زبان قرآن به آنها بگوییم که بدبخت‌­ترین مردمند، زیرا کارشان انفاق نیست.(آیه ۱۰۳ سوره کهف) این پول­‌هایی که خرج می­‌شود، این زر و زیورهایی که بر پیکر گرسنه یک عده مردم آویخته می­‌شود، این پیرایه­‌های زیادی و دروغین؛ اینها انفاق نیست، چرا؟ چون خلئی را پر نمی­کند. آقا! اگر این پنج‌­زار را شما دادید به کسی که صدتا پنج زاری و یک تومانی در جیبش هست، صدتای دیگر هم می­‌تواند فراهم کند، این انفاق نیست؛ اگر دادی به آن آدمی که منتظر یک پنج زاری است تا یک نان سنگک بخرد و شکم خودش را پر کند، این انفاق است. ... بنابراین انفاق آن چیزی است که یک خلئی را پر می­کند. یک نیازی را برآورده می­‌کند. آن ملتی که امروز به یک چیزی احتیاج دارد، مانند آب و هوا، اگر در غیر آن چیز، به همان ملت کمک کردی، اینجا انفاق نکردی، پول حرام کردن انجام دادی. پس انفاق کارِ همه کس نیست؛ انفاق کارِ مردمان باهوش است. آنهایی که خلأها و نیازها را میفهمند و حاضر می‌شوند به جا آن خلأها و نیازها را پر کنند. انفاق خیلی مهم است.» @sokhan9