دیر آمدم در داشت می‌سوخت. زهرای اطهر، آن صدیقه کبری، ناموس دهر و یگانه دردانه جهان هستی است که درک عظمت آن بجز از پدرش ،پیامبر خدا و همسرش ، امیرالمؤمنین و فرزندانشان، امامان معصوم ممکن نیست. کوتاه زندگی کرد، اما به درازای تاریخ ارضی و سمائی اثربخش و هویت ساز شد. اصولا بنای خداوند بر ساختن دنیا و عقبی بر مادر ، محور خانواده استوار است. پدر ،ستون‌ خانواده است، اما مادر محور خانواده است . خانواده بر دو پایه ستون و محور استوار است. خانواده، مرکز تربیت نسلی و نمونه و مدلی از جامعه بزرگ است. جامعه ،بسط خانواده است، پس برای داشتن جامعه ای بالنده، پیشرو، آرامبخش، چشم و دلنواز الزاما باید خانواده ای بالنده، آرامبخس و دلنواز داشت. مادر و زن ، محور چنین خانواده ای است. و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، الگوی بی بدیل چنین خانواده و چنین جامعه ای است. با کمال تاسف و البته خسارت بار باید گفت که در دو دهه اخیر زن، مادر و خانواده از کانون توجه دور شده است. اگر با همین‌ سبک و سیاق به پیش برویم، باید منتظر آسیب‌های آن در فردای جامعه باشیم .ساختار های سنتی خانواده تحت تاثیر تغییرات فرهنگی و خاصه فناوریهای ارتباطی و اطلاعاتی به شدت دگرگون شده است .خانواده موضوعیت خود را برای سیاست گذاران، تصمیم سازان و تصمیم گیران از دست داده است و همه چیز به امان خدا رها شده است. اگر می‌خواهیم فردا نسل ایرانی با شناسنامه و هویت جامعه ای ایرانی، اسلامی و انقلابی در جهان سربلند بماند، امروز خانواده و ماد و زن را دریابیم. دکتر ابوالقاسم فاتحی ، یکشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۳ https://eitaa.com/sokhanesadeed