🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗💗 قسمت45 سارا: تو این چند سال چرا چیزی نگفت ،چرا گذاشت این حرف تبدیل به واقعیت واسه دیگران بشه... - نمیدونم ،حتمن به خاطر عمو و بابا چیزی نگفت ، دارم دیونه میشم سارا سارا: تو چیزی نگفتی بهش؟ - من فقط تونستم خورد شدنمو له شدنمو پنهان کنم ،فقط گفتم منم مثل خودش فکر میکنم و نگاهش میکنم سارا: اشتباه کردی دیگه، باید بهش میگفتی چقدر دوستش داری ،باید میگفتی همیشه منتظرش بودی ... - میخوام برم خونه ،اصلا حالم خوب نیست سارا: صبر کن با هم بریم - نه اینجوری مامان شک میکنه ،خودم تنها میرم سارا: باشه ،مواظب خودت باش - باشه با هر جون کندنی بود ،از دانشگاه زدم بیرون یه دربست گرفتم رفتم سمت خونه وارد حیاط شدم لب حوض نشستم و دست و صورتمو شستم و رفتم داخل خونه خدا رو شکر مامان خونه نبود رفتم توی اتاقم لباسمو عوض کردمو روی تخت دراز کشیدم به اتفاقهای این چند سالی که افتاد فکر کردم ،به محبت کردنهاش ،به کادو خریدناش روز تولدم ،به نگاه کردناش چه طور میتونه این همه محبت از سر برادری باشه چه طور اینجور گذاشت راحت بکشنم و خورد بشم از خودم متنفرم که اینقدر راحت دلباخته کسی شدم که منو به چشم یه خواهر میدید از خودم منتفرم که چقدر ارزون عشقمو حراج گذاشتم سرمو زیر پتو گذاشتم و آروم گریه میکردم 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸