🔸 #تدبر_در_قرآن : #جزء_نهم، سوره مبارکه اعراف ✍ به تعبیر علامه طباطبایی سوره اعراف، عهدی را که خداوند از آدمیان گرفته که او را بپرستند و چیزی را شریک او قرار ندهند؛ "وَ ٱعْبُدُوا۟ ٱللَّهَ وَ لاَ تُشْرِكُوا۟ بِهِۦ شَيْـًٔا" (نساء؛ ۳۶) مبنای کلام قرار داده، و آنگاه از سیر این عهد در تاریخ انسانی و نمونه های عهد شکنی امم گذشته بحث می‌کند که؛ "وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِم مِّنْ عَهْدٍ وَإِن وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ" (اعراف؛ ۱۰۱) 🔸 محور اساسی این عهد که در سوره مبارکه یس بالاجمال اشاره شده و در این سوره به تفصیل بیان شده، عهد عدم بندگی شیطان و در مقابل، بندگی خداوند است؛ "أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَٰبَنِیٓ ءَادَمَ أَن لاَّ تَعْبُدُوا۟ ٱلشَّيْطَٰنَۖ إِنَّهُۥ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ وَ أَنِ ٱعْبُدُونِیۚ هَٰذَا صِرَٰطٌ مُّسْتَقِيم" (یس؛ ۶۰و۶۱) 🔸 سوره مبارکه اعراف، یکی از سه سوره ای است که به تفصیل به ماجرای خلقت انسان در ضمن داستان هبوط حضرت آدم (ع) (علاوه بر سوره بقره و سوره طه) پرداخته است. با این تمایز که در این سوره از منظر اغوای شیطان و نسیان میثاق الهی توسط انسان و نقض عهد الهی، به ماجرای خلقت انسان توجه شده است.