هیچ ایرانی‌ای مالک هیچ خیابان و کوچه‌ای در کشور نیست و حق ندارد دیگران را از پارک کردن جلوی در منزل یا محل کار خود، منع کند؛ چه برسد که آن‌ها را تهدید کند. این حکاکی محترمانه، تازه یکی از محترمانه‌ترین تهدیدهاست و با کاغذ و تابلوهای معمولی و رایجی که نصب می‌کنند؛ صاحب‌خانه آن‌قدر به تصمیم خود و درستی‌اش اعتقاد داشته که با شکایت یا اعتراض کسی هم، احتمال نداده مجبور می‌شود که تابلو را بردارد. این خوی درگیرشدن بر سر جای پارک و رفتار خودخواهانه بسیاری از ما، از جمله خصایصی است که در آن سر دنیا هم، وقتی تلاش می‌کنیم لباس دیگری بر سر و زبان‌مان بکشیم، باز هم عیان می‌شود و سایرین متوجه می‌شوند که ما ایرانی هستیم! خودخواهی با خودکامگی هم‌خانواده است و خیلی زود به فروپاشی خود یا هم‌خانواده‌ها منجر می‌شود. پ‌ن. مورد اخیر یک خاطره واقعی مربوط به کانادا و ۴ سال پیش است. همه ما یک نیروی پرقدرت خودخواهی و خودکامگی درون‌مان هست که در رفتار و منش روزمره‌مان ظهور پیدا می‌کند 📝فرشاد مهدی پور @Sorenae