برخی از مباحثی که در این جلسه طرح شد:
▪️ نسبت در عالم بودن و اختیار.
▪️ مردمان به‌قدر توانایی‌های تاریخی خود از عهده کارها برمی‌آیند.
▪️ نسبت اختیار و نظم جهان.
▪️ توجه به قواعد انتولوژیک و تاریخی عالم.
▪️ معنای «تاریخی» بودن توانایی‌های ما.
▪️ مهم‌تر از بی‌اخلاقی تجدد و بحران‌های آن، مسئله فساد تجددمآبی است.
▪️ آزادی سیاسی در جهان تجدد.
▪️ نسبت آزادی و تصرف و صورت‌بخشی.
▪️ اگر آزادی در نسبت با کارآمدیِ تکنولوژیک است، استبداد به‌معنای ناکارآمدی است.
▪️ استبداد بوروکراتیک در نهادهای اداری ما ناشی از ناکارآمدی تکنولوژیک جهان توسعه‌نیافتگی است.
▪️ هرجا بوروکراسی روان‌تر باشد، آزادی سیاسی (به معنایی که متعلق به تجدد است) بیشتر است.
▪️ کتاب «آزادی، قانون، سازمان» .
▪️ آزادی چیزی نیست که نهادی مثل شورای نگهبان بتواند آن را عطا کند یا از ما سلب کند.
▪️ آزادی یک ایده نیست.
▪️ تفکر معاصر فوکوئی و هایدگری است.
▪️ بودریار می‌گفت امروز آزادی، آزادی جنسی است و مابقی آزادی خرید است.
▪️ امروز «تکنیک» افق زندگی را تعیین می‌کند.
▪️ عالم قدیم درکی از «طبقات اجتماعی» یا «اقتصاد مدرن» نداشت.
▪️ برابری طبقات با عدل که گذشتگان می‌فهمیدند متفاوت است.
▪️ فهم ما از این معانی ذیل تاریخ تجدد است.
▪️ فهم حدود توانایی‌ها با تفکر ممکن است درحالی‌که لیست کردن آرزوها بدون تفکر هم ممکن است.
▪️ در خود بیانیه حقوق بشر، استعمار نهفته است منتها فیلسوف می‌تواند آن را بخواند.
▪️ نگاه «شرق‌شناسی» غلبه غالب بر مغلوب را قابل پذیرش می‌کرد.
آمریکا بیش‌از آن‌که با جنگ‌افزارهایش به این جایگاه برسد با پذیرش وهم غلبه توسط بقیه به این‌جا رسیده است.
▪️ دروغ در ناخودآگاه جهان ما پذیرفته‌شده است.
@sr_fatemy