امام على عليه السلام : همانا امامان، كارگزاران خدايند در ميان خلق او و كدخدايان او در ميان بندگانش. به بهشت درنيايد مگر آن كسى كه آنها را بشناسد و ايشان هم او را بشناسند و به آتش در نيايد مگر كسى كه آنها را نشناسد و آنها هم او را نشناسند. إنَّما الأَئِمَّةُ قُوّامُ اللّه ِ عَلى خَلقِهِ ، وعُرفاؤُهُ عَلى عِبادِهِ ، ولا يَدخُلُ الجَنَّةَ إلاّ مَن عَرَفَهُم وعَرَفوهُ ، ولا يَدخُلُ النّارَ إلاّ مَن أنكَرَهُم وأنكَروهُ نهج البلاغة : الخطبة ۱۵۲ ، غرر الحكم : ۳۹۱۱.