ندای امام عصر (عج) در هنگام ظهور
روایت دارد که امام زمان صلوات‌الله‌علیه که ظهور فرمود، می‌فرماید: «أَلا یَا أَهلَ الْعَالَم»۱، پنج ندا می‌کند به اهل عالَم، بدون هیچ دستگاهی و اختراعی، این [ندای او] به همه می‌رسد؛ به هر کسی به لغت [و زبان] خودش می‌رسد. در عالَم [هستی] نه [فقط] در این پنج قاره یا مثلاً چهار اقلیم. نه‌خیر، نه، این‌ها محدود هستند، آن هم با دستگاه، [اما] او غیر محدود است بدون دستگاه. «إِنّی أَنَا الْمُنْتَقِم، أَلا يَا أَهلَ الْعالَم إِنَّ جَدِّیَ
الْحُسَين قَتَلوهُ عَطشاناً، أَلا يَا أَهلَ الْعالَم إِنَّ جَدِّیَ الْحُسَين سَحَقوهُ عُدواناً».
[اگر] کسی معرفت پیدا کند، مسئله ظهور امام و غیبت امام را می‌فهمد. [در حقیقت] ما [او را] نمی‌بینیم، او ما را می‌بیند؛ ما کلامش را نمی‌شنویم، او کلام ما را می‌شنود. ما معرفتمان ناقص است. عینک ما یک تاری دارد والّا آن‌ها که ما را می‌بینند.
لکن گفت: «شیعَتُنا أَصبَرُ مِنّا لِأَنّا نَصبِر وَ نَحنُ نَعلَم وَ هُمْ یَصبِرون وَ هُم لا یَعلَمون»۲ [علم] ما از این‌که منتقِم خواهد آمد، [به‌این دلیل است که] روایت است، اما آن‌ها خودشان می‌دانند که منتقم می‌آید.
۱.إلزام الناصب، ج۲، ص۲۳۳؛ «في الموائد: إذا ظهر القائم (عج) قام بين الركن و المقام و ينادي بنداءات خمسة: الأول: ألا يا أهل العالم أنا الإمام القائم، الثاني: ألا يا أهل العالم أنا الصمصام المنتقم، الثالث: ألا يا أهل العالم إن جدّی الحسين قتلوه عطشان، الرابع: ألا يا أهل العالم إنّ جدّی الحسين عليه السّلام طرحوه عريانا، الخامس: ألا يا أهل العالم إنّ جدّی الحسين عليه السّلام سحقوه عدوانا».
۲.ر.ک: تفسیر قمی، ج۱، ص۳۶۵؛ كافی، ج۲، ص۹۳؛ بحارالانوار، ج۶۸، ص۸۰؛ «عَنْ جَمِيلٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ نَحْنُ صَبَرْنَا وَ شِيعَتُنَا أَصْبَرُ مِنَّا- لِأَنَّا صَبَرْنَا بِعِلْمٍ وَ صَبَرُوا عَلَى مَا لَا يَعْلَمُون».