🔻برای طرفداران فوتبال، واژگانی مثل «لگن»، «لُنگ»، «کیسه»، «آفتابه»، «سوراخ»، «پاره»، «استفراغ»، «آشغال» و غیره، جزء جدانشدنی شعارهای فوتبالی است. 🔻نگرانی زمانی است که مفاهیم جنسی درون‌مایه‌ی این شعارها را تشکیل می‌دهند و زنانی که قرار است کودکان آینده‌ی ایران را تربیت کنند، جنسی‌ترین الفاظ و شعارها را پا به پای هواداران مرد سرمی‌دهند و ماموریت قبح‌زدایی از این واژگان رکیک را به عهده می‌گیرند. 🔻خنده‌دار زمانی است که یاد تئوری‌های مدیرانی میفتیم که گمان می‌کردند حضور زنان در ورزشگاه نه تنها باعث اعتلای جایگاه زنان در جامعه می‌شود، بلکه فضای مسموم ورزشگاه را نیز تطهیر می‌کند. 🔻دردآور زمانی است که برای فوتبال منشور اخلاقی می‌نویسند، هواداران و تماشاگران را ملزم به رعایت آن می‌کنند، اما نظارتی بر رفتار و شعار آن‌ها ندارند و گمان می‌کنند با رد کردن ورزشکاران از زیر قرآن در مسابقات، رسالت اخلاقی خود را انجام داده و فوتبال را یک ورزش اخلاقی کرده‌اند. 🔻تأسف‌آور تلاش زنانی است که برای دیده شدن حاضرند روی ظاهر و شرف و اعتبار خود تخفیف گذاشته و با سر دادن چنین شعارهایی به دنبال مخاطبی بگردند که شاید روزی جایی و لحظه‌ای آن‌ها را بپسندد. 🔻جنبش ززآ برای ضریب دادن به چنین لحظه‌هایی متولد شد. چند صباحی برای این آرمان‌ جنگید، و برای همیشه به قعر تاریخ پیوست! ✍ میرانآ ✅کانال رسمی جامعه بانوان استراتژیست 🌐 @strategistladies