دغدغه ادمی تنها مسیری است که جاده های شیب‌دارش در درون بحبوحه ای از اتفاقات و افکار فرو رفته اند،
و تلالو موج های واهمه آوری که بی هیچ منتی در پس سکوت همچون نیزاری خاموش یکی پس از دیگری به میان می‌آیند.
سوگندم به روزی است که در بیایان تهی‌ها روزنه‌ای از شکوفه ها یابم تا شاید اندک درون مایه‌ام به سیری رسد.
-