دغدغه کلمه‌ای است بی‌شبهت که فارغ از هیاهوی جهان بر بازوی شمس سُر می‌خورد و غوطه‌وار با موج‌های آهنگین حوض هم‌گام می‌شود. حوض،موج و کلمه‌ی غوطه‌ور را با خود به دو چشم پرستاره‌ی بیایانی می‌برد و جِرم و سنگينی مسافت را بر دوش بیابانگردِ منتظرِ وصال افزون می‌کند.