نشریه‌ی لنست، در جدیدترین شماره خود (۲۵ مارس، ۵ فروردین ۱۴۰۲) در مقاله‌ای با عنوان «پاپ فرانسیس و سلامت» به بررسی نظریات پاپ، رهبر کاتولیک‌های جهان، ذیل این عنوان پرداخته است. در این‌جا برخی نکات مهم این مقاله را می‌آورم:
۱۰ سال پیش که وی به این سمت برگزیده شد، یک اسقف نه چندان معروف آرژانتینی بود. او برخلاف پیشینیان خود، به عنوان یک پاپ مترقی، اصلاح طلب و حتی اخلالگر تلقی می‌شود.
مواضع "اوپن مایند" پاپ فرانسیس از همان اوایل مسوولیتش مشخص شد، زمانی که در سال ۲۰۱۳ اظهار داشت:
اگر کسی همجنس‌باز باشد و به دنبال خداوند باشد و اراده خوبی داشته باشد، من کی هستم که او را قضاوت کنم؟
سخنی که مثل بمب در اطراف و اکناف کلیسای کاتولیک طنین انداز شد....
در سال‌های بعد، او استقبال بیشتری از کاتولیک‌های LGBTQ که به حاشیه رانده شده بودند کرد و LGBTQهای کاتولیک برجسته‌ی آمریکا را به واتیکان دعوت کرد.
وی اخیراً در بازگشت از دیدار دو روزه‌اش از جمهوری دموکراتیک کنگو و سودان جنوبی در فوریه ۲۰۲۳، در پاسخ به سؤالی مبنی بر قانون ضد دگرباشان جنسی گفت:
این درست نیست. افرادی که تمایلات همجنس‌بازی دارند فرزندان خدا هستند. خدا آنها را دوست دارد. خدا آنها را همراهی می‌کند ... محکوم کردن چنین افرادی گناه است. جرم انگاری افرادی که تمایلات همجنس‌بازی دارند بی عدالتی است.
اظهاراتی که مورد استقبال شدید همجنس‌بازان اقصی نقاط دنیا قرار گرفت...
امروز آنچه که "علم" نامیده می‌شود، با تمام قوا در حال ارائه‌ی نظریات و شواهد گوناگون برای توجیه گناه کبیره‌ی همجنس‌بازی است. قوانین ضد بشری و ضد انسانی سند ۲۰۳۰ هم که با تمام توان در حال پیاده‌سازی این ایده است.
از مسیحیت هم که دیگر چیزی برای ضدیت با این گناه بزرگ باقی نمانده. آخرین سنگری که باید فتح شود، اسلام است... آیا تا سال ۲۰۳۰، این سنگر هم کاملاً فتح خواهد شد؟