طی ۱۰سال اخیر، ۵۰درصد یعنی حدود ۱۲میلیون خودرو به شبکه حمل و نقل اضافه گردیده ولی میزان تلفات رانندگی(تا ۳۰روز پس از تصادف) نهایتا ۱۰درصد یعنی حدود ۱۰۰۰نفر اضافه شده است.
این عدد در حالی است که سالیانه بیش از ۲میلیون تصادف منجر به تماس با پلیس در کشور اتفاق می‌افتد.
طی ۱۰سال اخیر، نسبت تلفات رانندگی به تعداد خودرو، از ۶.۶ به ۴.۹رسیده و در سال ۹۸، به ۴.۲ رسیده است.
همچنین نسبت تلفات رانندگی به جمعیت نیز از ۲۳ به ۲۲ رسیده است.
یعنی علیرغم رشد چشمگیر تعداد خودرو، رشد جمعیت و رشد تصادفات، اما روند تلفات رانندگی در کشور رو به کاهش بوده است.
تولیدکنندگان با کاهش سقف سرعت خودرو به اعداد ایمن‌تر، نصب دستگاه‌های هوشمند هشدار سرعت و خواب متصل به سامانه پلیس و.. میتوانند در این راستا کمک کنند.
همچنین به علت فاصله قدرت خرید با قیمت تمام‌شده خودرو به دلیل جهانی‌سازی نرخ مواد اولیه، دولت میتواند جهت پوشش هزینه و تبعات
ناشی از سوانح رانندگی، با پرداخت یارانه مستقیم ایمنی، نسبت به استفاده ابزارهای ایمنی‌آفرین از جمله ایربگ‌های بیشتر، یارانه مستقیم پرداخت نماید.
همچنین پلیس راهور با افزایش کیفیت کنترل و نظارت از جمله استفاده از هوش مصنوعی در سامانه‌های هوشمند جهت پیش‌بینی سرعت رانندگان متخلف،
افزایش بازدارندگی جرایم رانندگی به‌ویژه تمرکز بر جرایم غیرمالی از جمله محرومیت‌های اجتماعی و استخدامی در رانندگان بسیار پرخطر، احیای طرح‌های موثر بر فرهنگ‌سازی از جمله طرح همیاران پلیس و جدیت و سخت‌گیری بیشتر همراه با اصلاح در فرایند آموزش و تایید صلاحیت رانندگی، نقش‌آفرینی کند.
✍سیدامیرحسین حسینی