🔸ابراهیم غالی جزو بنیانگذاران این جبهه در سال ۱۹۷۳ بوده و نمایندگی این جبهه را در اسپانیا و الجزایر بر عهده داشته است. پولیساریو، سازمانی سیاسی- نظامی متشکل از مردم صحرای غربی در شمال غربی آفریقا است که برای استقلال این ناحیه مبارزه می کند. مناقشه بر سر این منطقه خشک و بیابانی که در گوشه شمال غربی آفریقا قرار دارد، از زمانی که مغرب به دنبال عقب نشینی اسپانیا، یک قدرت استعماری از منطقه، اکثر نواحی آن را در سال ۱۹۷۵ به تصرف خود درآورد، تشدید شده است. 🔸صحرای غربی منطقه‌ای است در شمال غرب آفریقا و جنوب کشور مغرب که غنی از ماهی و فسفات بوده و از زمان پایان استعمار اسپانیا در سال ۱۹۷۴ میلادی در معرض حملات مغرب قرار داشته است. جبهه پولیساریو که به عنوان یک سازمان سیاسی نظامی در صحرای غربی شناخته شده است، در سال ۱۹۷۳ به عنوان یک گروه مقاومت علیه تسلط استعمار اسپانیا بر صحرای غربی و با هدف استقلال این منطقه تشکیل شد و به مخالفت با اقدام اسپانیا در تقسیم صحرای غربی میان مغرب و موریتانی پرداخت. 🔸جبهه پولیساریو سه سال پس از خروج اسپانیا در سال ۱۹۷۶، در راستای تحقق استقلال صحرای غربی با موریتانی توافقنامه صلح امضا کرد. ده سال پس از این توافق، آتش‌بس در صحرای غربی میان جبهه پولیساریو و مغرب در سال ۱۹۹۱ به امضا رسید و بدین ترتیب ۱۶ سال جنگ و درگیری میان دو طرف خاتمه پیدا کرد، اما پادشاهی مغرب تمام منطقه شمالی صحرای غربی را که «الساقیة الحمراء» نامیده می‌شود، در اشغال خود نگه داشت و به اراضی خود ملحق کرد. 🔸مغرب خواهان حکومت خودگردان وابسته به خود در صحرای غربی و وجود دولت و پارلمان محلی تحت حاکمیت خود در این منطقه است و در سال ۲۰۰۷ رسما پیشنهاد اعطای حکومت خودگردان به صحرای غربی را مطرح کرد. جبهه پولیساریو که می‌گوید این سرزمین متعلق به صحراوی‌های بومی است، به یک جنگ چریکی علیه مغرب دست زد تا اینکه یک آتش بس تحت میانجیگری سازمان در سال ۱۹۹۱ میان دو طرف منعقد شد؛ اما این مناقشه کماکان حل نشده و دو طرف از آن زمان تاکنون در مذاکرات به بن بست رسیده‌اند. 🔸رزمندگان پولیساریو از سال 2021 بار دیگر وارد عملیات در صحرانی غربی شدند و با دریافت تجهیزات و آموزش‌های جدید راهی سرزمین‌های خود شدند تا با دشمن اشغالگر مبارزه کنند. این نبرد هنوز در ابتدای مسیر است و به نظر می‌رسد تلاش‌های حکومت مراکش برای جذب کمک‌ها و حمایت‌های امریکا و رژیم صهیونیستی برای مقابله با مردم صحرای غربی نتواند مشکل را آنگونه که باید و شاید حل کند. صحرای غربی با صدها کیلومتر ساحل با اقیانوس اطلس، بزرگ‌ترین دارنده فسفات طبیعی کره زمین است و همچنین معادن اورانیوم و سایر فلزات کاربردی دارد که همه خواهان آن هستند. 🔸انتخاب الغالی به عنوان دبیرکل، یعنی حرکت به سمت اقدامات نظامی منسجم‌تر. در میان کشورهای افریقایی معدود طرف‌هایی هستند که حاضر شده‌اند سیطره مراکش بر این منطقه را بپذیرند، چرا که باعث بروز مشکلات ژئوپلتیکی می‌گردد. فاصله ساحل صحرای غربی با سواحل شرقی امریکا فقط 5 هزار کیلومتر است و به لحاظ موقعیت راهبردی و نزدیکی به تنگه جبل الطارق هم از اهمیت بالایی برخوردار است. درست است که صحرای غربی کشوری بیابانی است، اما در سواحل آن زندگی آسان‌تر است و با داشتن منابع عظیم خداداد از جمله سفره‌های پهناور آب‌های زیرزمینی، نفت و گاز از پتانسیل بالایی برای تبدیل به کشوری مستقل برخوردار است. 🔸همین مساله باعث شده تا حکام مراکش چشم طمع به آن داشته باشند و فکر می‌کنند که لقمه کوچکی است، اما الجزایری‌ها به عنوان قدرتمندترین و مهمترین کشور شمال غرب افریقا، در این سال‌ها اجازه نداده آب خوش از گلوی حکام این کشور پایین برود و هزینه‌های هنگفت نظامی و امنیتی که برای کنترل این بیابان گسترده می‌شود برای رباط کمرشکن است. باید دید محمد ششم تا کی می‌تواند از پسِ این هزینه‌ها بر بیاید! با رسیدن پهپادهای انتحاری و شناسایی به دست رزمندگان پولیساریو، بدون شک معادله به شکل اساسی عوض خواهد شد و ارتش مراکش ناچار است در حساب و کتاب خود تجدیدنظر کند. کمک‌های الجزایر به پولیساریو باعث قطع روابط سیاسی میان دو کشور شده و تنش‌ها را هم افزایش داده است. @syriankhabar