بخش دوم: ؟ ✍️ برای شناختِ فضای فرهنگی و اجتماعیِ یک جامعه، رجوع به آثارِ ادبیِ آن جامعه، امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. اساسا رسالتِ ادبیات، چیزی جُز به تصویر کشیدنِ آداب و رسوم، خُلقیات و روحیات و نقاطِ ضعف و قوّتِ فرهنگی و اجتماعیِ یک جامعه در قالبِ هُنر چیز دیگری نیست. از اینرو توجه به ادبیات و آثارِ هُنری و ادبیِ جوامع، بی درنگ امری مهم و قابلِ اعتنا خواهد بود. پیرو مطلب بالا، استاد سید علی حسینی خامنئی پیرامون اهمیت و چنین بیان می دارند: آن کسانیکه تصور می کنند انقلاب اسلامی ایران با هُنر و ادبیات سر و کاری ندارد، ربطی ندارد، خیلی پَرت از معرکه اند، خیلی دورند و اصلا نمی دانند چه دارند می گویند و به کجا دارند می گویند. این انقلاب بیش از همه به یک ادبیاتِ قوی، به یک فرهنگِ غنی برای نشرِ معارف و مقاصدِ خود نیازمند است. ما یک زبانِ قوی و یک فرهنگ غنی داریم، از اینرو به یک هُنرِ سطح بالا به شدت نيازمنديم. [دغدغه های فرهنگی، ص ۵۳] در بیانات معظم له، به کرات مشاهده شده که ایشان خصوصا نخبگانِ فرهنگی را به مطالعه آثارِ ادبیِ برجسته ی جهان ارجاع می دهند. به همین مناسبت؛ بعد از آنی که به مهمترین مکاتبِ ادبیِ غرب پرداختیم، چندی از آثار برجسته ی ادبیاتِ غرب را مورد بررسی قرار خواهیم داد. 💢 کانالِ "تأمّلاتِ نظری" دریچه ای به سوی آگاهی و پیشرفت 👇 🆔️ @taammolatenazari