🔰 #رُمانتیسم و شاخصه های آن ✍️ در تاریخِ غربِ مدرن، مقطع زمانی ای که از دهه های پایانیِ قرن هجدهم تدریجا آغاز می شود و تا سال های دهه ی ۱۸۵۰ ادامه می یابد، دوران رُمانتیسم می نامند. اساسا رُمانتیسم یک رویکردِ فراگیرِ اجتماعی-سیاسی و مهمتر از آن فرهنگی بود که در ادبیات به جلوه گری پرداخت. 🔸️ رُمانتیسم از ریشه ی "رُمانس" گرفته شده است. در اوایلِ قرونِ وسطی به کتاب هایی که به زبانِ بومی و محلی که متمایز زبانِ لاتینِ مدرسی، نوشته می شدند، رُمانس می گفتند. اما نخستین کاربردِ "رُمانتیک" به عنوان یک صفت در زبان انگلیسی به سالِ ۱۶۵۰ میلادی صورت گرفته است. در این دوران می توان رُمانتیک را، رُمانس وار و رمان وار معنا کرد، که هم ناظر به معنای قرون وُسطایی آن؛ یعنی آثاری به زبانِ بومی و محلیِ غیر لاتین بوده و هم معنایی مترادف با داستان های خیالی با ماجراهای پهلوانی و عاشقانه داشته است. در انگلستانِ اوایلِ قرن هجدهم، کلمه رُمانتیک بیانگرِ معانی ای از قبیلِ عالی و ظریف گردید و در اواسط قرن هجدهم، رومانتیک؛ سخن یا نوشتاری احساسی و تخیّل برانگیز گردید. 🔸️ رُمانتیک ها در ساحتِ تفسیرِ اومانیستی از بشر، توجه خود را بیشتر معطوفِ وجه احساسی و عاطفیِ آن می نمودند و چندان میانه ای با رویکردِ صرفا عقل گرای دکارتی-وُلتری نداشتند. و همچنین رُمانتیک ها در تفسیرِ احساس و عاطفه و تخیّلِ بشری، رویکردی نفسانیّت مدار داشتند و مفهومِ ناخودآگاه و الهام و شهودِ حسی-خیالی را به گونه ای سوبژکتیویستی تعریف می کردند. 🔸️ رُمانتیسم ریشه در آراء "ژان ژاک روسو" دارد. به تعبیری دیگر او را می توان پدر رمانتیسم دانست. درواقع روسو [متوفی به ۱۷۷۸ م] از طریقِ مخالفت با عقل گراییِ یک طرفه و قاعده گرای نئوکلاسیک ها و تکیه بر احساسات و خیالات و عواطفِ نفسانی، به ساحتِ مدرنیته می پرداخت. 🔻 قبل از بیانِ شاخصه های #مکتب_رمانتیسم به معرفیِ برخی آثارِ ادبی که ذیلِ مکتب رُمانتیسم نگاشته شده می پردازیم. ۱) "پاملا" اثر ساموئل ریچاردسون ۲) "سفر احساساتی" اثر استرن ۳) "رنج های ورتر جوان" اثرِ گوته ۴) "آسیه، نخستین عشق" اثر ایوان تورگینف ۵) "هلوئز جدید" اثر ژان ژاک روسو ۶) "پل و ویرژینی" اثر برناردو سن پیر ۷) "رنه" اثر فرانسوا رنه شاتوبریان "گرازیلا، رافائل، سنگ تراش سنگ پوان" اثر آلفونس لامارتین 💢 کانالِ "تأمُّلاتِ نظری" دریچه ای به سوی آگاهی و پیشرفت👇 @taammolatenazari