تفسیر: از آنجا که در آیات گذشته، این حقیقت منعکس بود: ظالمان بى ایمان براى آفرینش خود هدفى جز عیش و نوش قائل نبودند، و در واقع عالم را بى هدف مى پنداشتند، قرآن مجید در آیات مورد بحث، براى ابطال این طرز فکر و اثبات وجود هدف با ارزشى براى آفرینش کل جهان، مخصوصاً انسان چنین مى گوید: ما آسمان و زمین و آنچه میان آن دو است بیهوده نیافریدیم (وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الاْ َرْضَ وَ ما بَیْنَهُما لاعِبِینَ). 🌺🌺🌺 این زمین گسترده، این آسمان پهناور، و این همه موجودات متنوع و بدیعى که در صحنه آن‌ها است نشان مى دهد، غرض مهمى در کار بوده است، آرى هدف این بوده که از یکسو، بیانگر آن آفریننده بزرگ باشند و نشانه اى از عظمتش، و از سوى دیگر دلیلى بر معاد. و گرنه این همه غوغا براى این چند روز معنى نداشت. آیا ممکن است انسانى در وسط بیابانى، کاخ مجهزى با تمام وسائل فراهم کند، تنها براى این که در تمام عمر یک ساعت از آنجا بگذرد و در آن استراحت کند؟ کوتاه سخن این که: اگر این جهان با عظمت را از دریچه چشم مردم بى ایمان بنگریم پوچ و بى هدف است، تنها ایمان به مبدأ و معاد است که آن را هدف دار مى کند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۶ سوره‌ مبارکه انبیاء)