به خدا دلبستیم و امیدمان را با دعای سحرگاه و شامگاه زنده نگه داشتیم ... با هر بهانه‌ای چشم‌مان گریست، قلبمان شکست ... ساعت‌ها پس از خاموشیِ شب خیره ماندیم و در رویا به آرزوهایمان رسیدیم، و در خیالِ خیالی شیرین لبخند زدیم ... غروب جمعه که آمد دلمان بی قرار شد و تنگ آمد ...😔😔😔😔 هیچ از خود پرسیده‌ایم که این دلتنگی چیست که همه در آن حس مشترک داریم!؟ مولاجانم شرم دارم اما می‌شود دعایمان کنی ... 🌸«اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج»🌸 ✍ سحر عباسی @tabyin1318