♦️
ضدیت با سلطه؛ ماهیت حرکت علما در مشروطه و قضایای قبل از آن
وقتی به علما نگاه میکنیم، میبینیم سابقهی فعالیت[مبارزاتی] علما خیلی بیش از دورهی مشروطیت است.
◀️شاخصهی آن فعالیتهای قبلی، «
ضد بیگانه بودن» بود. اصلاً وجه ضد استبدادی در فعالیتهای علما، یک وجه منطوی در جنبهی ضد بیگانه و ضد استعماری بود. مثلاً فتوای مرحوم میرزای شیرازی، اقدام مرحوم ملاعلی کنی در قضیهی رویتر و از این قبیل، قبل از آنها در قضایای مبارزهی با روسها، اصلِ حرکت مرحوم آخوند در جهت تهدید روسها برای اشغال ایران و بقیهی این کارهایی که شما میبینید، وجه غالب و اصلی بوده است و البته
📌در مسألهی مشروطیت هم وجه ضد استبدادی در حرکت علما واضح و روشن شد، که حالا عرض میکنم که چگونه این مسأله شکل گرفت.
ما از این مقدمه چه نتیجهای میگیریم؟
◀️نتیجه این است که اگر کسی وجه ضد سلطهای بیگانه را در حرکت مشروطه ندیده بگیرد، مثل این است که ماهیت و هویت این حرکت را ندیده گرفته. خودِ این، میتواند برای ما تفسیر و تحلیل کند دعواهایی را که علمای داخل در مشروطه با غیر خودشان داشتهاند؛ در درجهی اول مرحوم شیخ فضلاللَّه و کسانی از قبیل ایشان؛ در درجهی بعد، مرحوم سید عبداللَّه بهبهانی و مرحوم سید محمد طباطبایی و بقیهی کسانی که باز از علما بودند و بعد، از مشروطه برگشتند.
◀️ در نتیجه،
مسألهی ضدسلطهی بیگانه را باید حتماً در نظر گرفت.
۱۳۸۵/۰۲/۰۹
بیانات در دیدار شورای مرکزی و کمیتههای علمی همایش صدمین سالگرد مشروطیت
#انقلاب_مشروطه
#انحراف_مشروطه
#سخن_ناب
@tabyin_mashrote
┄┅══════┅┄
@t_manzome_f_r