تبیین
✨🔸✨🔸✨🔸✨🔸✨ ✨ ⭕️اسراف و تبذير در قرآن (بخش اول) 🔶دين مقدس بهره ‏برداري مشروع از نعمت هاي الهي و زيبايي هاي زندگي را مباح و روا، و و زياده ‏روي را و ناروا مي‏داند و اين بدان جهت است كه مسلمان به تناسب امكانات و توانايي و كارآيي خود، در برابر جامعه مسؤوليت دارد. در اين صورت فرد اسراف كار قهرا از اجراي مسؤوليت و تعهدات اجتماعي خود بازمي‏ماند و از اين رهگذر بر پيكر جامعه ضربه مي‏زند. 🔷قرآن مجيد اين حقيقت را در ضمن مباحث اجتماعي در قالب هايي زيبا بيان مي‏كند و با هشدار به پيروان خود مي‏فرمايد: «وَ أَنْفِقُوا في‏ سَبيلِ اللَّهِ وَ لا تُلْقُوا بِأَيْديكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ»[بقره،۱۹۵] يعني در راه خدا انفاق كنيد و با دست هاي خود، خود را به هلاكت و نابودي نيفكنيد. از اين آيه شريفه چنين استفاده مي‏شود كه اگر مال در راه خدا و به سود جامعه و رفع نيازمندي هاي مردم مصرف نشود، سرنوشت آن جامعه و ملت ‏به هلاكت و سقوط مي‏انجامد. 🔷صرف‏نظر از اهميت‏ خودداری از اسراف ‌و تبذير در دين، از نظر موقعيت‏ خاص كشور اسلامي كه در محاصره حكومت هاي سلطه‌‏گر قرار گرفته، اگر ما بتوانيم را حذف كنيم و رعايت اقتصاد و را در همه حال مدنظر و برنامه عمل قرار دهيم، به استقلال كشور كمك كرده‏‌ايم و به پيروزي نهايي نزديكتر شده‏‌ايم. در نتيجه اين شعار را در اقصي نقاط عالم و دنياي اسلام و بالاخص ايران اسلامي اعلام كرده‌‏ايم كه ما از تنگناهاي اقتصادي نمي‏‌هراسيم و قدرت آن را داريم كه روي پاي خود بايستيم و به هيچ قدرتي جز خداوند متعال متكي نيستيم.   💠مفهوم اسراف 🔷راغب اصفهاني مي‏گويد: «السرف تجاوز الحد في كل فعل يفعله الانسان‏»[مفردات راغب، ص‏۲۳، ماده سرف] به معني تجاوز از حد و معيار در هر كاري است كه از انسان سر بزند، گرچه استعمال آن در موارد زياده‌‏روي در انفاق مال بيشتر است و گاهي به خروج از اعتدال در مقدار خرج مال و زماني هم به چگونگي بذل مال و مورد آن اطلاق مي‏شود. 🔷اما بنا به مفهوم سخن راغب و روح معني «كل فعل‏» و بر پايه شواهد فراوان در قرآن و حديث، به هر گونه تجاوزكاري و زياده‌‏روي گفته مي‏شود و در هر حال عملي است ممنوع و محكوم، و مورد خشم و انزجار خداوند متعال است و از آن به شدت منع شده است. خداوند در قرآن مي‏فرمايد: «كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفين‏‏»[اعراف،۳۱] بخوريد و بياشاميد و كه خداوند مسرفان را دوست ندارد. نویسنده: محمدرضا عطايی - مجلة مشكاه، ش ۵۵ منبع: وبسایت‌مرکزمطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات @tabyinchannel
1هزار مشاهده