روزی در میان مردمان نمک نشناس و امروز در میان مردمانی که معشوق ندیده تب محبوب کشیده‌اند و از عالم ِ ذر تا عالم ِمرگ جسم، از دم معشوق روزی جدا نشده‌اند ؛ محبوبی که از هزاران سیصد و شصت روز تا به حال از محبوبیت‌اش نه تنها کاسته نشده است بلکه افزون‌تر از دیروز شعله به دامن ِروزگار ظلمات میزند ! اما ! اما شدت این پا و آن پا کردن مردمان برای حضور جلیل القدر محبوب آنقدر که قلم و فرمان خداوند را به تعجیل حضرت بچرخاند، نیست ! آن مرد در عین و بین محبوبی و محبین خویش الفت و همسایگی ِکهنه‌ای با تنهایی گرفته است ؛ تنها گریه می‌کند، تنها دعا می‌خواند، تنها روضه می‌خواند، تنها سر سفره‌ی طعامی می‌نشیند .. این از دغدغه‌ی حاشیه طلب ِامت است که در اصل، کم کار و قلیل المعرفت شده است . [ شیعه‌‌ی عزیز رابطه‌ات با حسین ِزمانت چیه ؟ ]