#دلنوشته ✍ عبدالمهدی چه توفیقی از این برتر که در خلوتگاه سحر، وقتی پرده‌های شب به آرامی کنار می‌رود، ندای "اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ" در گوش جانمان طنین انداز شود؟ آری، اینک ما، گروهی از عاشقان سحرخیز، هر صبح در آستانه‌ی طلوع، در فضایی مجازی اما حقیقی، گرد هم می‌آییم تا جرعه‌ای از بحر بی‌کران کلام حق بنوشیم. در این ساعات ملکوتی، گویی آسمان به زمین نزدیک‌تر است. نفس‌هایمان با تلاوت آیات هماهنگ می‌شود و قلب‌هایمان، مانند برگ‌های درخت ایمان، با نسیم تفسیر قرآن به لرزه درمی‌آید. چه شیرین است این دیدارهای صبحگاهی که گاه با اشک شوق همراه می‌شود و گاه با آهی از حسرت ناآگاهی‌های گذشته... از "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ" آغاز کرده‌ایم، گویی کلید گنج‌خانه‌ی معانی را به دست گرفته‌ایم. هر آیه، دری است به سوی عالم معنا، و هر تفسیر، نوری است که بر زوایای تاریک دل می‌تاباند. این مسیر ترتیبی، سفری است از ظاهر به باطن، از الفاظ به اسرار، تا شاید روزی به جرعه‌ای از جام "وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ، عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ" برسیم. ای عاشقان سحرگاه قرآن! این جمع، گلی است که هر صبح با آب حیات کلام الله طراوت می‌گیرد. خواهران و برادرانی از سراسر این سرزمین، با وجود فرسنگ‌ها فاصله، در یک نقطه به هم می‌رسند: قلب قرآن. و این یعنی "مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ جَنَّةٍ" (بقره: ۲۶۵)، باغی که ریشه‌هایش در زمین مجاز است، اما میوه‌هایش در ملکوت! یا رب! این انس صبحگاهی را از ما مگیر، این جمع مخلص را پایدار بدار، و در این مسیر، چراغ‌دل‌هایمان را با نور "قَدْ جَاءَکُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ" (مائده: ۱۵) روشن نگاه دار... ✧ آمِین یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ ✧ 🌐 تفسیر تسنیم: 🆔 https://eitaa.com/joinchat/4152754460Ca5feb01568