خانواده‌ها از لحاظ تربیت فرزندان ۴ قسم‌اند: 1⃣ سخت‌گیرانه، خشک و مستبد؛ 🔻رفتار والدین با بچه‌ها نادرست است و همانگونه که والدین با آن‌ها برخورد کردند، آن‌ها نیز همان روند را برای تربیت فرزندان خود، پيش می‌گیرند. ⛔️تصمیم‌گیری با یکی از والدین و عموما با پدر خانواده‌ست. فرزندان حق و جرئت اظهار نظر، نقد، ابراز عقیده ندارند و در صورت سرپیچی عقاب می‌شوند. 🚫والدین دلیلی مستدل برای سخت‌گیری ندارند و دلیل‌تراشی می‌کنند و خود را منطقی می‌بیند و گاها فرزندان خود را از فراگیری فرائض دینی نیز منع می‌کنند. 💯 سخت‌گیری بی‌حد و حصر و افراطی والدین ، موجب وابستگی فرزندان به جنس مخالف و پناه‌ بردن به دوستی‌های نامشروع، مخفی‌کاری، ریا، دروغگویی می‌شود. نوآوری و خلاقیت در فرزندان کاهش می‌یابد، چرا که تابع بار آمده‌اند و اضطراب، افسردگی، نااميدي و وسواس بین آن‌ها شایع است‌. 2⃣ سهل‌گیر و آسان‌گیر 🔻 در مناطق شهرنشین به وفور یافت می‌شود. اینگونه والدین بخاطر نیازهای ارضانشده خود، نسبت به فرزندان سهل گیرند و آن‌ها را به حال خود رها می‌کنند و هرگونه امکاناتی را در اختیار فرزندان می‌گذارند. 🚫 فرزندان در این نوع خانواده، پرتوقع، سرکش، مسئولیت‌ناپذیر، تنبل و بی‌عار پرورش می‌یابند؛ تربیتی مطابق سبک زندگی غربی. 3⃣ گسسته و گسیخته 🔻اختلافات زیاد، میانجی‌گری والدین بوسیله فرزندان، عدم ارضای نیازهای روانی فرزندان، دعوا، پرخاشگری، توهین، تنبیه، تحقیر، تهدید و... در محیط خانواده از نشانه‌های این گروه می‌باشد. ♦️در این نوع خانواده، والدین نزد فرزندانشان ندارند و چهره اعضای خانواده معمولا عبوس، غمگین است و خود را نگون‌بخت و درمانده می‌دانند؛ چرا که خانه برای آن‌ها به منزله است. 4⃣ سالم، متعادل و منطقی؛ 🔰سرزندگی، اصالت، نشاط و محبت در رفتارهای آن‌ها مشهود است. اعضای خانواده، برای یکدیگر و قائل‌اند؛ رنج منطقی، احساسات و انتقادات خود را و نسبت به یکدیگر بیان می‌کنند و واهمه‌ای ندارند. ♻️روابط هماهنگ، متحدانه و همراه با رضایت، توافق، تفاهم، عدم درگیری فراوان، دعوای معقول و همراه با معنا و در چارچوب از ویژگی‌های این دسته است. ✅ والدین، نقش و فرمانده‌ای جذاب را به عهده دارند؛ نه ارباب و نوع مدیریت خانواده، دیکتاتوری نیست. 🔆از دیگر نشانه‌های این نوع خانواده، عذرخواهی درصورت خطا، صداقت و صمیمیت، مشورت، تذکر، انذار،حمایت و تصحیح در صورت خطا، روابط و سالم است. 🔸تربیت فرزندان امری است ارادی، اختیاری، غریزی و توجه به تربیت، بسیار ضروری است. 🔹در امر تربیت به اراده و اختیار انسان، شود. صرف آموزش کافی نیست و ارزش کار هر شخص به فرد بستگی دارد. 🔸تربیت باید عقلانی، تدریجی، واقع‌بینانه و متناسب با زمانه باشد. جامع‌نگری، مصلحت‌اندیشی، میانه‌روی و اعتدال، جزء است. 🔹در امر تربیت، به شیوه‌های سبک زندگی سالم توجه کنیم و آن‌ها را ببریم. ✅ روی خودمان کار کنیم و سعی کنیم الگو باشیم. ✍کانال تجربیات خانوم خونه https://eitaa.com/joinchat/4031053883Cc0e0f26e0f