حکمت اوّل علامه حسن زاده آملی (۱۴۰۰-۱۳۰۷ آمل) ✍مگر می شود ما دین را از ریاضیات جدا بدانیم؟ امام صادق.علیه السلام. فرمودند: اشیاء همه به هندسه (مقدار و اندازه) آفریده شده اند ✍به میرزا مهدی الهی قمشه ای عرض کردم نظرشان درباره شعرا چیست؟ گفتند: تمام دیوان ها فدای دیوان چند تن؛ مُلّای رومی، نظامی، سعدی، حافظ، سنایی. آقای الهی فرمودند: شبی در مکه خواب دیدم که این بیت باباطاهر را برایم این گونه می خواندند: خوشا آنان که الله یارشان بی. توکلّت علی الله کارشان بی. ✍یکی از بزرگان سفارش می فرمود که سعی کنید نامحرم نباشید. کسانی که دور از معارفند نامحرمند به تعبیر امام صادق.ع. که فرمودند: دلها  باید شهر باشد حصون امینه باشد ✍مدعّیان کاذب زیادند ✍علامه ابوالحسن قزوینی اول حرفی که به من زدند این بود که: عِلمی که انسان ساز است عِلم عرفان و اخلاق است انسان باید کتاب وجود خودش را درست بخواند کلمات وجودی خودش را بفهمد به قول شمس مغربی: مرا به هیچ کتابی مکن حواله دگر. که من حقیقت خود را کتاب می بینم. ✍علامه طباطبایی می فرمود: آخرین مرحله سیر و سلوک عارف این است که می رسد به جایی که می بیند آنچه را که از بیرون یافته است همه درونی بوده است و حالا خودش شده است ✍امام صادق.ع. در آخر "توحید مُفَضَل" ارسطو را می ستاید می فرمایند: ارسطو از وحدت نظم عالَم مردم را به وحدت ناظم و به وحدت صانع دعوت کرد ✍من از دین بدر آمدم و دوباره دین را پذیرفتم بنده دین آبایی ندارم دین تقلیدی و طایفه ای ندارم من اثنی عشریه به تحقیق شدم ✍حکماء فرموده اند: نفس را مشغول بدار و گرنه او تو را مشغول می کند ✍خواجه نصیر طوسی از یک شکل هندسی ۴۹۷۶۶۴ حُکم هندسی استنباط کرده ✍عبارت شیوای شیخ رئیس ابوعلی سینا در دانشنامه علائی: به هر نادانسته راهی است که به وی دانسته می شود ✍این کشمکش ها راجع به افکار، اشخاص و ادیان هیچ گاه بکلی خاتمه نمی پذیرد ریشه بسیاری از اختلافات و اتهامات "جهل" است کرده ای تاویل حرف بِکر را. خویش را تاویل کن نی ذکر را. ✍یک وقت مناسبتی پیش آمده بود آقای (علامه) طباطبایی یک مقدار تبرّی می جُست از بعضی از درس ها و محافل و آمد و شد ها می فرمود: مِثل این که مردم قدر عمر خود را نمی دانند عمر خیلی ارزشمند است جناب وصیّ.علیه السلام.فرمود: همین طور که روز و شب از شما می گیرند شما هم سعی کنید که از روز و شب چیزی بگیرید. گفت و گو با علامه حسن حسن زاده آملی. به اهتمام: محمد بدیعی. ص ۳۳،۳۸،۳۹،۴۵،۴۶،۴۷،۴۸،۴۹،۵۶،۶۶،۸۵،۱۱۵،۱۱۷،۱۱۸