📝چرا تاکید بر لزوم عذرخواهی روحانی درست است؟ 🔻فردای خروج آمریکا از برجام ما علیه دشمن اصلی بودیم؛ علیه آمریکا. از میان همه‌ی خواص منتقد برجام، همه‌ی کسانی که روحانی آنها را «به جهنم» ارجاع داده بود و ده‌ها توهین و ناسزای ریز و درشت حواله‌شان کرده بود، کسی نگفت چه فاجعه‌ای را روحانی و دولتش برای این مردم رقم زده‌اند و همه یک صدا «مرگ بر آمریکا» شدند. مرگ بر آمریکایی که بسیاری از حامیان دولت، حتی فردای عهدشکنی تاریخی آمریکا با آن مخالفت کردند! فردای خروج آمریکا از برجام، ما اعتراض به دولت خودی را که با اعتماد نابجا به آمریکا، این وضع را رقم زده بود، کنار گذاشتیم و همه علیه آمریکا متحد شدیم. اما حامیان دولت بجای ترامپ، هنوز با منتقدین برجام می‌جنگیدند. نگاهی به مواضع اعضای فراکسیون امید پس از خروج آمریکا از برجام، کمی از این جنگ فرافکنانه را روشن خواهد کرد؛ وقتی بجای پاره شدن هویت و موجودیت برجام توسط ترامپ، دلواپس آتش زدن کاغذ برجام در مجلس شدند. 🔻این میانه اما یک نفر از خیل عظیم منتقدین برجام نخواست مثل باقی از حق اعتراض خود بگذرد. آیت الله جنتی، پیرمرد صریح و انقلابی سیاست بیانیه‌ای خطاب به ملت ایران صادر کرد و در بند پایانی نوشت: «لازم است رئیس جمهور محترم، صادقانه و با صراحت، نسبت به خسارت‌های وارده در برجام که بخاطر عدم رعایت خطوط قرمز ترسیمی توسط رهبر معظم انقلاب از جمله اخذ تضمین های لازم از ۱+۵ و نیز عدم رعایت اقدام متناظر و گام به گام پدید آمد، از مردم عزیر ایران عذر خواهی کرده، تجربه توافق برجام را چراغ راه آینده قرار دهند.» دولت و حامیانش، همان‌هایی که اتفاقاً بخاطر غلط درآمدن سیاست دولت روحانی باید بیش‌تر پی وحدت باشند، هجمه‌ها علیه رئیس مجلس خبرگان را آغاز کردند. اعتراض حق همه‌ی ما بود و آنها انتظار داشتند همه از این حق بگذرند. حقی که ما اشتباه کردیم از آن گذشتیم و کار درست همان بود که آیت‌الله جنتی کرد؛ تاکید بر لزوم عذرخواهی روحانی از ملت. چنین تاکیدی به دلایل زیر لازم و درست است: 🔻اولاً ۵ سال تقریباً همه‌ی ظرفیت سیاست خارجی دولت ایران صرف برجام شد و در بسیاری از مسائل مهم بین المللی جای خالی وزارت خارجه ایران محسوس بود. مدیریت دیپلماسی ایران در منطقه، مذاکره با روس‌ها در مورد ضرورت و چگونگی حضور آنها در سوریه، مدیریت مشکلات مهم با عربستان، حل مشکلات آبی با همسایه‌ها، حل مشکل نقش پاکستان در تقویت گروهک‌های تروریستی ایرانی در مرز مشترک با ایران و یا موضوع مهم جدایی کردستان عراق از موضوعات مهمی بودند که دولت روحانی به آنها اعتنایی نکرد. نتیجه آن چه شد؟ برجامی پاره و دوستانی بین‌المللی که روزی داشتیم و حالا حتی برای موضع گیری به نفع برجام، دیگر نیستند و انگار ایران را فراموش کرده‌اند. حیف و میل ۵ سال ظرفیت دیپلماتیک کشور عذرخواهی نمی‌خواهد؟ 🔻ثانیاً حسن روحانی پیش از این و زمانی که سرخوش از دور یک میز نشستن‌های قهرمانان دیپلماسی‌اش با غربی‌ها بود، صراحتاً گفت «دولت و رئیس جمهور مسئول مذاکرات است و من همه‌ی مسئولیت آن را بر عهده می‌گیرم.» بخشی از این مذاکرات و از قضا بخش اعظمش اعتماد به آمریکایی‌ها بدون گرفتن تضمین بود و روحانی در تمام سال‌های گذشته به هشدارهای دلسوزان کشور در این مورد اعتنایی نکرد. حال در مقابل ما پیمان شکنی هست که فرصت تحقیر ملت ایران را دولت روحانی در اختیار او گذاشت. وگرنه سابقه تاریخی آمریکا عین روز برایمان روشن می‌کرد که این دولت قابل اعتماد نیست. (همان درس تاریخ‌هایی که روحانی تازه پس از خروج آمریکا از برجام یادش آمد بگوید؛ گویا اسناد جدید دستش رسیده که خبر از سقوط دولت مصدق به دست دولت آمریکا می‌دهد و خبر از حمایت آمریکا از صدام و خبر از هدف‌گیری هواپیمای مسافری ایران و ...) این اشتباه پر هزینه و گوش نسپردن به توصیه‌ها در مورد غیرقابل اعتماد بودن آمریکا و تحمیل هزینه تحقیر ملت ایران با ماجراجویی یک رئیس جمهور ناقص العقل نیاز به عذرخواهی توسط کسی که می‌‌گفت مسئولیت همه‌ی مذاکرات با من است، ندارد؟ 🔻ثالثاً عذرخواهی روحانی نشان می‌دهد او و دولتمردانش اشتباه مسیری را که در ۵ سال گذشته طی کردند، پذیرفته‌اند و چون پذیرش اشتباه، اول قدم جبران آن است، می‌توان امید داشت که در صدد اصلاح و جبران برآیند و دیگر به دام تکراری و این بار به اسم مذاکره با اروپایی‌ها نیفتند. جبران آن هم از طریق توجه به ظرفیت‌های داخلی و چشم نداشتن به بیگانه میسر خواهد بود. در واقع عذرخواهی روحانی نه برای سرزنش کاری که در گذشته از زمان بیانیه سعدآباد در سال ۸۲ تا برجام در تیر ۹۴ کرده، بلکه برای آغاز مسیر درست است؛ برای فردایی که در آن اعتماد به آمریکا و بستن قرارداد بی تضمین دیگر تکرار نشود. چنین مصلحتی است که تاکید بر عذرخواهی روحانی را ضروری می‌سازد. روزنامه‌ی جوان / ۲۶ اردیبهشت ۹۷ #کبری_آسوپار