گفت و شنود عصر جمعه ای 2⃣ ◀️گفت: چطوره که مردم هم عصر با ائمه هر وقت می خواستن، از وجود امام بهره می بردن، سوال می کردن، کمک می خواستن... ولی ما محرومیم. این چه عدالتیه؟ امام برای بخشی از مردمه یا همه مردم؟ ⏪ گفتم: دیدن امام ملاک نزدیکی و هدایت نیست. چه بسا اویس قرنی که پیامبر رو ندید ولی مقرب شد و چه بسا مصاحب پیامبر که منافق و دشمن شد. 🔹سرنوشت بشر طوری پیش رفت که طریقه ی بهرمندی از امام تغییر کرد. به شهادت رسیدن امام پشت امام تا یازده بار اثبات کرد بشر آماده ی برپایی حکومت جهانی حق بر باطل که هدف نهایی جامعه ی بشریه، نشده. 🔸لازم بود شیوه بهره بردن از امام تغییر کنه تا شرایط مهیای قیام آخرین بشه. 🔹پیامبر (ص) بهره بردن از امام در زمان غیبت رو به خورشید پشت ابر تشبیه کردن. 🔸شاید این تشبیه ازین بابته که هم پشت ابر بودن خورشید، هیچ وقت باعث انکار وجودش نمیشه، هم اینکه بهرمندی زمین از خورشید، حتی وقتی پشت ابر باشه، قطع نمیشه. 🔹حضرت در دوران غیبت، اگرچه حکومت ظاهری ندارن، اما هم از طریق امدادهای غیبی که مصادیق بسیاری داشته، بارها به داد مؤمنان رسیدن... 🔸هم فقها رو به عنوان نگهبانان مرزهای عقاید تعیین کردن و مردم مکلف شدن اون ها رو از طریق نشانه ها (من کان من الفقهاء صائنا لنفسه حافظا لدینه مخالفا علی هواه...) شناسایی کنن و برای امورشون رجوع کنن. 🔹ما در زمان غیبت به حال خودمون رها نشدیم. زمانه سخت تر شده. ولی امام ما اگرچه از چشم ها دوره، مثل خورشید پشت ابر هوای ما رو داره... دعامون میکنه...روایت هست که با سختی هامون رنج می کشه... با بیماری مون بیمار میشه و با غصه هامون محزون میشه. ما هوای‌ امام غریب و دور مانده از امت رو داریم؟ 📝 #رها_عبداللهی