قاعده‌ی بازی یک شگردِ عالی و آموختنی در عملیات روانی به سبک آقای خاتمی این است که قطره‌چکانی و تنها به ضرورتِ بسیار حرف می‌زند. بعد از یک تکرار قاطع و محکم و تمام‌کننده، دیگر در میدان نیست و نیست و نیست و اصلا سپر بلا نمی‌شود و طبیعتا زخم هم بر نمی‌دارد و به هیچ پرسشی هم پاسخ نمی‌دهد و مخاطب را تشنه نگاه می‌دارد تا بزنگاه بعدی!