فاجعه ؛ ردپای های اقتصادی؟! سال 1385 تب بالا گرفته بود و بسیاری از شرکت های دولتی در حال واگذاری به بخش خصوصی بودند. نفس انجام این کار طبق اصل 44 قانون اساسی بوده و برای حرکت رو به جلوی اقتصاد هر کشوری امری حیاتی به شمار می رود و با هدف پویایی و رقابتی تر شدن هر چه بیشتر اقتصاد انجام شد. اما دقیقا چه شد که نگین صنعت غرب آسیا در سال 85 از یک شرکت پیشرفته با سوددهی چند ده میلیاردی، 10 سال بعد به یک شرکت ورشکسته با بدهی هزار میلیاردی تبدیل شد؟! سال 85 بود که 60 درصد از سهام هپکو به یک سرمایه دار اصفهانی به نام علی اصغر عطاریان، تنها به قیمت 75 میلیارد واگذار شد! 30 درصد نقد و الباقی قسط! آن 30 درصد را هم برایش وام جور کردند تا تماما اقساطی شود! یعنی تقریبا هیچ پولی پرداخت نشد!! جالب اینکه اقساط همین وام هم پرداخت نشد و الان جزو بدهی های کلان است. جالب تر از همه این ها اینکه در همان زمانی که 60 درصد سهام هپکو، 75 میلیارد فروخته شد، فقط موجودی انبار هپکو حدودا 280 میلیارد می ارزید! زمین و لوازم و دستگاه ها و اعتبار و قرارداد ها بماند... ! طبیعتا چنین ای درعرصه اقتصادی فقط از یک جریان نفوذی ریشه دار در اقتصاد برمی آید. برای تحلیل این اتفاق باید بدانیم که اولین رئیس هیات مدیره هپکو، فردی نام آشنا از حزب است، بله! جناب ژنرال زنگنه! با حقوق سالانه 1 میلیارد و 400 میلیون تومان!! اما روند تخریب و نابودی این شرکت عظیم چگونه آغاز شد؟ ابتدا در همان ماه های نخست مدیریت عطاریان و ریاست زنگنه، حجم عظیمی از ماشین آلات سنگین دست دوم از وارد شد و در همان سال تمام موجودی 280 میلیاردی هپکو فروخته شد که احتمالا صرف خرید همین ماشین آلات وارداتی شده است! از همان زمان با اشباع بازار تولید شرکت به تدریج کاهش یافت تا اینکه در سال 91 کاملا متوقف شد و فعالیت شرکت هپکو محدود به جوشکاری در برج های تهران شد! البته همان طور که اشاره شد چنین پروژه حساب شده ای فقط از یک شبکه مخفی و حرفه ای که چند دهه در دولت های بعد انقلاب مشغول چپاول کشور بوده است برمی آید و وجود قراردادهای مشکوکی همچون قرارداد ساخت 400 واگن میان واگن سازی کوثر متعلق به عطاریان در سال 95 شاهدی بر این مدعاست، جالب اینجاست که سال 95 همان سالی است که عطاریان توسط سازمان خصوصی سازی از هپکو کنار گذاشته شد و طرف دیگر قرارداد شرکت راه آهن بود که وزیر راه در آن زمان عباس آخوندی بود، یعنی یار گرمابه و گلستان و ! حال با وجود چنین فاجعه حساب شده ای که سر هپکو و به تبع آن بر سر کارگران این شرکت آمد، آیا نباید نهادهای در حمایت از این کارگران مظلوم برآمده و ضمن دادخواهی این قشر مظلوم از قوه قضائیه خواستار اشد مجازات برای عاملان این فاجعه اقتصادی شوند؟! که در این چنین قضایایی ساکت می شوند و هنگام نیاز در عرصه های اجتماعی دست به دامان همین قشر کارگر می شوند تفاوت چندانی با که با فریب مردم بر مساند حکومتی تکیه می زنند ندارند! لذا باید جریان انقلابی در حمایتی تمام قد از این ، ضمن دلگرم کردن کارگران به احقاق حقوقشان و مجازات عاملان توسط قوه قضائیه، مانع از سوء استفاده معاندین داخلی و خارجی از این دست قضایا شوند. وقوع اتفاقات این چنینی نه تنها نباید باعث حمله به شود بلکه با مدیریت درست اعتراضات و حمایت از مظلوم توسط نیروهای انقلابی، باید زمینه ای برای اقناع افکار عمومی جهت اجرای اشد مجازات برای عاملان فسادهای اقتصادی این چنینی شود. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• ☑️ @tahlilgar57