میاد خاطراتم جلوی چشام من اون خستگی تو راهو می خوام می‌خواستم مثه اهل بیت حسین با اهل و عیالم، پیاده بیام آه حسرت توو سینمه و می باره چشام به پای غمت این غم کم نیست لیاقتشو ندارم آقا، بیام حرمت جاده به جاده، پای پیاده جا موندم اما زائر زیاده پریشونه حالم فدای سرت فدای پریشونی خواهرت این اشکام برای خودم نیست فقط دلم توو خرابه ست پیش دخترت من جاموندم، ولی نه مثه، سه ساله ای که غمت رو خرید من جا موندم شبیه کسی که هر چی دووید ولی نرسید جاده به جاده، پای پیاده جا موندم اما زائر زیاده