آیت الله حائری شیرازی ره: در دورۀ رژیم سابق، دولت زندانبان بود. زندانبان قانونش این است که اجازه ندهد زندانی مسلح باشد. درست هم هست. در زندان نه اسلحه، نه چاقو و نه هیچ نوع تیزی‌ای مجاز نیست. شیشۀ تیز دست زندانی جُرم است. زندانی‌ها وقتی می‌خواستند خیار پوست بکنند، یکی از طوق‌های پایین تختخواب‌ها که افتاده بود را بر می‌داشتند و آن می‌سائیدند که لبش تیز بشود. بعد با این، خیارشان را پوست می‌کندند و این قسمت را زیر لحافی، تشکی، چیزی قایم می‌کردند تا در بازرسی‌ها، آن تکۀ طوق دیده نشود.
مردم ما در سابق بنا بود خلع سلاح کامل بشوند. اما ببینید؛ به عنوان مثال، به عشایری که در دورۀ شاه، قرار بود خلع سلاح کامل شوند، الآن به عنوان نیروهای مسلح خطاب می‌شوند. وصیت نامۀ امام که اساسی‌ترین سند ماست را نگاه کنید: «قوای مسلح، از ارتش و سپاه و ژاندارمری و شهربانی تا کمیته‌ها و بسیج و عشایر ...».
عشایر را عطف می‌کند به ارتش و سپاه و بسیج. یعنی چی؟ یعنی تسلیح عشایر، جزء اهداف شما باشد. مطلقاً؟ نه! باید گزینشی باشد. با حساب و کتاب باشد!
کانال 🇮🇷 تهذیب و اخلاق 🇮🇷 👇👇👇
https://eitaa.com/joinchat/3810328601Cd756f67536