ش گرفته شده این را خمیر کنید، و برای مارگزیدگی و عقرب‌گزیدگی به اندازه یک دانه جو، با آب آنغوزه نوشیده شود، همان ساعت خوب می‌شود.»[4] توجه شود که در بین این مواد خربق سفید و بنگ و ابرفیون زهر هستند ولی چون در مجموع با مواد دیگر و به اندازه دو برابر کل مواد عسل (اگر از هر ماده‌ای یک مثقال استفاده شود در مجموع می‌شوند نه مثقال و مقدار عسل باید هجده مثقال باشد) مخلوط می‌شود و در نهایت مقدار کم (یک دانه گندم یا جو) مصرف می‌شود، ضرری ندارد. برای مصرف هم می‌توان دارو را در یک لیوان آب آنغوزه حل کرد و هم می‌توان دارو را در دهان گذاشت و بعد با آب آنغوزه خورد، و منظور از عسلی که کفش گرفته شده همین عسلی است که در بازار وجود دارد.
درمان‌های عمومی برای کل مسمومیت‌ها :
اولین درمان خرما عجوه است، که در مدینه و سیاه‌رنگ است. از پیامبر(ص) نقل شده:«العجوة التي في البرني من الجنة وهي شفاء من السم»[5] یعنی «خرمای عجوه که از نوع خرمای برنی است، درمان زهر است.» روایت دیگری از پیامبر(ص) می‌فرماید: «العجوة من الجنة وفيها شفاء من السم»[6] یعنی «عجوه از بهشت است، در عجوه درمان زهر است.» در روایتی دیگر از امام صادق(ع) آمده: «من أكل في كل يوم سبع عجوات تمر على الريق من تمر العالية لم يضره سم ولا سحر ولا شيطان»[7] یعنی «کسی که هر روز در ناشتا است هفت عدد خرمای عجوه از خرمای عالی مدینه بخورد، سم و سحر و شیطان در او اثر نمی‌کند.» در روایت دیگری از امام صادق(ع) آمده: «إن في عجوة العالية شفاء وإنها ترياق أول البكرة»[8] یعنی «در خرمای عجوه عالیه درمان است و مانند تریاق است اگر اول روز خورده شود.» البته این روایت‌ها اختصاص به عجوه عالیه ندارد و اگر مال شهر دیگری هم باشد همین کاربرد را دارد. روایت دیگری می‌گوید: «الْعَجْوَةُ مِنَ الْجَنَّةِ وَ فِيهَا شِفَاءٌ مِنَ السَّمِّ وَ قَالَ زَيْدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ صِفَةُ ذَلِكَ أَنْ يُؤْخَذَ تَمْرُ الْعَجْوَةِ فَيُنْزَعَ نَوَاهُ ثُمَّ يُدَقَّ دَقّاً بَلِيغاً وَ يُعْجَنَ بِسَمْنِ بَقَرٍ عَتِيقٍ ثُمَّ يُرْفَعَ فَإِذَا احْتِيجَ إِلَيْهِ أُكِلَ لِلسَّمِّ»[9] یعنی «عجوه از بهشت است و در آن درمان و زهر است، هسته خرما را بگیرید سپس خیلی نرم بکوبید و با روغن زرد گاوی کهنه مخلوط کنید و در شیشه بگذارید و هر وقت نیاز پیدا کردید از آن استفاده کنید.»
البته شاید کل انواع خرما این اثر را داشته باشند.
درمان دوم سیب است، امام صادق(ع) می‌فرمایند: «لو يعلم الناس ما في التفاح ما داووا مرضاهم إلا به»[10] یعنی «اگر مردم بدانند که در سیب چه خاصیتی است، بیماران خود را درمان نمی‌کردند مگر با سیب.»
سیب درمان عمومی برای کل بیماریهاست. امام کاظم(ع) می‌فرمایند: «التفاح ينفع من خصال عدة: من السم والسحر واللمم يعرض من أهل الأرض والبلغم الغالب، وليس شئ أسرع منه منفعة.»[11] یعنی «سیب برای چند بلا مفید است، برای سم، و سحر، و لمم (نوعی جنون)، و بلغم و چیزی سریع‌تر از سیب نفع نمی‌رساند.» البته منظور سیب طبیعی است. امام صادق(ع) می‌فرمایند: «ما أعرف للسموم دواء أنفع من سويق التفاح.»[12] یعنی «برای درمان زهرها چیزی بهتر از سویق سیب نمی‌شناسم.»
برای ساخت سویق سیب، باید سیب را ورق‌ورق کنند، خشک کنند، آسیاب کنند و بدون روغن تفت دهند. در روایت دیگری آمده: زمانی که از اهل خانه را چیزی می‌گزید، امام می‌فرمود به او سویق سیب بدهید.
http://www.eshia.ir/feqh/archive/text/tabrizian/teb/93/931205/