گیاه #انجبار      نام های دیگر انجباردر طب سنتی عبارت است از:  اناریف یکی دیگر از گیاهان دارویی که امروز به معرفی ان می پردازیم گیاه دارویی انجبار است . انجبارگیاهی است از خانواده ی Polygonaceae چند ساله که بلندی آن حدود یک متر ولی در برخی نقاط خیلی کوتاه و تا بیست سانتیمتر میشود. ساقه ی زیرزمینی آن ضخیم، استوانه ای و به هم چسبیده است که اطراف سطح خارجی آن را ریشک های فراوانی میپوشاند. از ساقه ی زیرزمینی آن تعدادی برگ و ساقه ی گل دهنده یبدون شاخه بیرون می آید برگهای آن   دراز، بیضی ،نوک تیز، به رنگ سبز روشن شفاف ورنگ زیر برگ، سبز غباری می باشد که با دمبرگ درازی به ساقه ی زیرزمینی وصل میشود و برگهای قسمت بالای گیاه بدون دمبرگ است. گلهای آن قرمز و به ندرت سفید و به طور مجتمع در انتهای شاخه ی گل دهنده ظاهر می شود. این گیاه، بومی اروپا است و بیشتر در کشور سوریه، اطراف شام و در انگلستان در مرغزارهای مرطوب میروید، در آسیا انتشار دارد، در ایران در مناطق غرب کشور، تخت سلیمان ، همدان ، و ارتفاعات کوهستانی الوند و ارتفاعات کوه سهند در آذربایجان دیده می شود ریشه انجبار  طبیعت آن: سرد و خشک است. ترکیب شیمیایی: تانن – قند – نشاسته – اسید گالیک – یک ماده ی رنگی به نام قرمز انجبار. خواص  ریشه انجبار ۱- چهار تا پنج گرم از آن را نیمکوب کرده و در آب نیمه گرم بخیسانید، بعد آب آن را صاف نموده با قند شیرین کنید و بنوشید. اسهال های خونی و اسهال صفراوی مزمن را قطع میکند، مسکن قی است ، مدر ، ملین، تونیک و ضد تب می باشد، مقوی اعضا و روده هاست، ضعف اشتهاها ,l برطرف می کند، بدن خونریزی دارند، به خصوص  کسانی که از ریه یا بواسیر خونریزی دارند، مفید است و خون را قطع میکند. ۲- سه مثقال  از آن را نیمکوب کرده و در سه فنجان آب بجوشانید تا یک فنجان آب باقی بماند، بعد صاف کرده و آب آن را با ۲۵۰ گرم شکر قرمز مخلوط کنید و آن مقدار را سه روز بخورید. بواسیر دکمه ای را درمان می کند. ۳- نوشیدن آب دم کرده ی آن بیماری میزنای و سوزاک را درمان میکند و از خونروی و اسهال نیز جلوگیری می نماید. ۴- اگرگوشت جایی از بدن کنده شده باشد، مقداری از آن را بجوشانید و آب آن راروى جاى زخم بمالیدو مقداری از آب آن را هم با شکر شیرین کرده و بخورید جهت رویاندن گوشت بسیار مفید است تذکر: این گیاه برای سردمزاجان مضر است و مصلح آن زنجبیل  می باشد.   @Safravi https://t.me/Safravi