مدتی بود لبم روزه ی لب های تو داشت روزه ی شهدِ لب ِ لعلِ مربای تو داشت چشم من تشنه ی آن چشمه ی نوشین تو بود دل نگو، ذکرِ لبش نام مقفّای تو داشت قد تو سرو سِهی، قامت تو قدّ قیام چه کسی قامت و روی و قد و بالای تو داشت عشق، تعبیرِ قشنگی است برایم از تو ورنه کمتر سخنی بود که معنای تو داشت شهدِ شیرینِ لبت، نوبه ی افطارم بود شبنم روی گلت، عطر و مسمّای تو داشت جان گرفتم به نگاه تو و کردم افطار روزه ی عشقِ دلی را که تمنّای تو داشت @takbitnab 🌹🌹🌹