بیا لبریز کن با عشق خود، این قلب خالی را مدارا کن! مبادا بشکنی ظرف سفالی را چه افشا می‌کنی ای عشق؟! بین جمع عاقل‌ها کسی باور نخواهد کرد حرف لاابالی را به زلف یار می‌اندیشم، از اغیار می‌پوشم چه می‌فهمد کسی معیار این نازک‌خیالی را؟ برای عاقلان، در اینکه من دیوانه‌ام، این بس که در زلف تو جویم چاره‌ی آشفته‌حالی را همیشه دسترنجِ عشق شد پامال بی‌مهری مبادا پیش‌پاافتاده گیری باغ قالی را بدان ای ماهی غافل، که تنها پاسخش مرگ است اگر قلّاب دارد با خود این شکل سؤالی را دریغا، دیگر از چشمان تو شعری نمی‌گویند چرا نادیده می‌گیرند این مضمون عالی را...؟ #سعید_پورطهماسبی @takbitnab 🌹🌹🌹