یکی یه جایی خستگی ‏ و درد دلتنگی رو به‏ قشنگی تمام معنا میکنه؛ ‏ اونجایی که میگه: "بی تو با قافله ی غصه و غم ها چه کنم؟! تار و پودم تو بگو، با دل تنها چه کنم....؟!"