شبِ پنجم
محرم جنس غمش فرق می کند.
از شب اولش حرارت اندوهش داغی بر دلهایمان است.
اما از نیمه ی اول دهه ی اول که می گذرد، قضیه جدی تر می شود.
روضه خوانها از شب اول سفیرِ حسین را مورد روضه قرار می دهند. شب دوم از بارانداختن قافله و رسیدن به کربلا ...از اضطراب زینب و دشت نینوا..می خوانند.
شب سوم از سه ساله دخترِ حسین ناله دارند.
شب چهارم از بچه های زینب، یا از حر بن یزید ریاحی...یاد می کنند.
نه مثل اینکه نوبت به بنی هاشم رسیده و قضیه خیلی خیلی جدی تر شده است.
به شب نیمه ی دهه ی اول که می رسد پای بچه یتیمانِ حسن وسط میاید.
از دست قلم شده ی عبدالله، از احلی من العسلِ قاسم..دم می گیرند.
روضه خوانها شب هفتم از سرباز شش ماهه ی رباب و شبِ هشتم از علی اکبر اربا اربا..ناله ی حیدری دارند.
شب تاسوعا، شب نهم، روضه خوانها پیشِ پسر ام البنین زانو می زنند.
آه آه آه
روضه به اینجا که می رسد یک آه جگر سوز و یک فشار سینه و یک ناله ی زهرایی می طلبد.
ولی اینجا دیگر روضه جدیِ جدیِ جدی می شود.
شب دهم، شب رازو نیاز است.
شب یارانِ عزیز است.
شب ماندن، شب رفتن، شب حسینی یا یزید است.
شب بیعت مولاست.
شب درد و فراق است.
شب غسل زفاف است.
شب عباس و امیر است.
شب نامه، شب ناله، شب پایِ رکاب است.
شب هفتادو دو یار حسین است.
روز دهم
روز شیون و زاری ست.
روز باریدن نِی، جوی خون، بوی حبیب است.
روز خشکیدن لبها، روز قحطی آبهاست.
روز سقا، روز مشک پاره، روز شرمندگی فرات و روز اَین عمی العباس است.
روز حلقوم های پاره، روز لبیک یا حسین است.
روز شمشیر، روز خنجر، لجام و نعل تازه است.
روز گودال، روز تلّ زینبیه است.
روز گریه، علقمه، روز عباس و رباب است.
روز مولا، روز کشتن از قفا، روز فرار است.
روز خیمه، روز سوختن
روز دختر، روز بابا
امان از انگشت و انگشتر
امان از کهنه پیرهن
امان از گوشواره
امان از رنج دردانه
امان از اسارت، امان از افتادنِ ناقه
اگر بغض کردی و اشکی روان شد هدیه به مادرش حضرت زهرا سلام الله علیها..
حالا فهمیدم چرا از شب پنجم به بعد حالم خراب است.....😭
✍وجگانی
https://eitaa.com/talabemoshaver99