آموزش و تربیت استخوانی بدن بدون استخوان یک تکه گوشت روی هم انباشته است. استخوان ها، نرمی گوشت را سراپا می کنند. اسکلت و چارچوب بدنی درست می کنند. گوشت تابع ظرف است در هر ظرفی ریخته شود به همان قالب در می آید. آموزش و تربیت اگر استخوانی باشد شکل و فرم اصلی را می سازد. هر تربیتی تحت تربیت دین و آموزش انبیاء الهی قرار گیرد پایدار است. در غیر این صورت تابع محیط می شود. محیط هر شکل خودش بخواهد سرمایه ی انسانیش را تربیت می کند و مثل سینی و دیگ و لیوان، گوشت نرم داخلش فرم می گیرد. وقتی استخوان و اسکلت نباشد، گوشت و بدن نرم هر باری یک شکلی می شود. تربیت هم همینطور است وقتی الگویی از خالق نباشد هر روز خودش دلش بخواهد یکجور می شود. گاهی به شرق و گاهی به غرب میفتد. یکبار نماز می خواند و یکبار ترک نماز می کند! گاهی به قمارخانه و کاباره می رود گاه به مسجد و محراب! بعضی چادر و حجاب دارد و گاهی ندارد. این طور که شد موجود بی خط و شکلی و تابع محیط می شود.ثبات ندارد. برایش تضاد پیش می آید. بعضی اوقات شادِ کاذب است و گاهی افسرده ی تنها. هیچ موقع رضایت از زندگی پیدا نمی کند و توقعاتش با انتظاراتش مطابق نیست. چون شاکله ی استخوانی اش بهم خورده است. گوشت و استخوان رویهم است. استخوانِ سفت و سخت ستون است تا گوشت نرم را در کنار خودش نگهدارد و شکل اصلی انسان و انسانیت را کامل کند. پ ن: تربیت دینی بهترین نوع تربیت است که شاکله ی انسان سالم و کامل را پایه گذاری می کند. تربیت دینی، پر ملاط و استخوانی است و با هر لغزشی فرم و قالبش عوض نمی شود. خداوند قرآن، انبیاء، اولیاء و اهلبیت را فرستاده تا رشد و هدایت بشر را تامین کنند. حال انتخاب با خود بشر است که برای دوام و قوام خودش کدام آموزش را بپذیرد. برگرفته از کتاب راه رشد آیت الله حائری شیرازی ✍وجگانی https://eitaa.com/talabemoshaver99