↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ اللّهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. 🔹زیادة و تفصیل🔹 ۴.از جمله اصول و قواعد نحوی این است که،محذوف،به چیز مذکوری که او را تفسیر کند محتاج است. گاه این تفسیر واجب است،مثل باب اشتغال،اگر محذوف،جمله فعلیه باشد، حتما تفسیرش به جمله مذکور در کلام است.(تفسیر در لفظ و در معنی یا فقط در معنی که سابقا گفته شد) اما اگر محذوف،فعل یا وصف عامل باشد،جایز است تفسیرشان به فعل یا وصف عامل،گر چه تماثل بهتر است(یعنی فعل،فعل را تفسیر کند و وصف،وصف را). #مثال"إنْ احدٌ دعاک لخیر فاستجبْ" که تفسیرش"انْ دعاک احدٌ....."است. وما الصلحَ انت کارهُهُ که تفسیرش"ما انت کارهه الصلحَ...."است. نکته:بحثی که در بین علمای نحو،بسیار انجام میشود این است که آیا جمله مفسِّره،محلی از اعراب دارد یا نه. مناسب این است که بگویم،این جمله در اعراب شبیه است به جمله مفسَّره( تفسیرشده)،یعنی اگر محذوف(مفسَّره)،محل اعرابی داشت این جمله تفسیر کننده هم محل اعرابی دارد و در غیر این صورت محلی از اعراب ندارد مثلا"أحببتُهُ"در جمله"البحرَ أحببتُهُ"محل اعرابی ندارد،زیرا جمله محذوف(مُفسَّره)محل اعرابی ندارد، و تقدیرش چنین است"اَحببتُ البحرَ اَحببتُهُ" اماجمله مفسِّره"خَلقْناهُ بقَدَرٍ"در مثال"اِنّا کلَ شیئٍ خلقناه بقَدَرٍ"محلا مرفوع خبر اِن است،چون که جمله محذوف"خَلقْناهُ کلَ شیئٍ"محلا مرفوع و خبر اِنَّ بوده است. #نحو وافی جلد دوم خلاصه صفحه ۱۱۳ تا ۱۱۴ https://eitaa.com/joinchat/2729246727C8ff5234cd0