به‌سوی تمدن نوین اسلامی
💢جامعه‌ی متمدن و تمدنِ خدامحور 🔸، جامعه‌ای است که از حضور انسان‌های متمدن و بهم رسیده باشد. انسان‌هایی که کلیه‌ی ابعاد و امکانات وجودی‌شان در جهت رشدِ عزتمندِ هویت الهی آنان در حرکت است. طبیعی است که چنین جامعه‌ای به نوبه‌ی خود – و از طریق نگرش‌ها و گرایش‌های ارزشمند و استعلاییِ انسان‌های متمدن – می‌تواند افراد دیگری را به تمدن رساند. 🔸معنای ضمنی این باور آن است که «جامعه‌ی متمدن» زاییده‌ی نگرش‌ها و گرایش‌های ارزشمند، خردپذیر، معنادار، و استعلایی افراد همان جامعه می‌باشد. این قول به هیچ‌وجه معنای آن‌را نمی‌دهد که همه‌ی این افراد همزمان و در عرض یکدیگر جهت‌ِ تکاملی را اختیار نموده و از همان طریق به طور دست‌جمعی تمدن را شکل و رنگ بخشیده‌اند. زیرا تا آنجا که مطالعه‌ی سیر تاریخی تحقق تمدن‌های انسان‌محور – و نه ابزار، قدرت و یا سودمحور – ثابت کرده‌اند، معمولاً نقطه‌ی شروع تمدن از حوزه‌ی پیام‌آوری از پیغمبران و جانشینان آنها نمودار شده و با جذب کردن و ساختن و جهت الهی بخشیدن به انسان‌های فرهیخته‌ی خودیابِ خودباورِ کمال‌جوی اصالت‌طلبِ تعالی‌خواه و... را ضمانت کرده‌اند. 🔹: تابش هروی، سعادت‌ملوک. دریچه‌ای بر تمدن معنی‌دار ص 102، چاپ هرات افغانستان. @tamadone_novine_islami
45 مشاهده