12 Vesal.mp3
3.02M
تو می‌آیی... تو از کرانه‌ی بی‌نهایتِ نبودن‌ها می‌آیی... از پشت همان ابر‌های تیره و تاری که مقابل آفتابِ حضورت را گرفته‌اند، می‌آیی... و چه روزیست آن روز... اگر بیایی و من، دیگر نباشم... خوشا به حال آنها که می‌بینندت... که می‌بویندت... که احساس می‌کنند، حضورِ بی‌نهایتت را با جان و دل... تو از کدام سو می‌آیی؟...