عزیز همراهم سلام! «هدف» از بیداری «سحر»، عبودیّت است. «تجرِّی» نداشتن؛ جرأت پیدا نکردن بر «معصیت» و نشکستن حریم «پروردگار» است. بندگی، «عاشقی» و «سبُک‌بار» شدن است. برداشتن «توشه» برای یک «مسافرتی» بس طولانی و «خطرناک» با توقف‌گاه «وحشت»، «تنهایی»؛ «ظُلمانی»؛ بلکه و «ابدی» است. «برزخ» باشد یا «قیامت» انسان، تنهای «تنهاست» (حکمت/۱۳۰و ۷۷) (ای پیامبر!) «پاسی از شب را برای عبادت و بندگی بیدار باش كه این افزون [بر واجب]، ویژه توست، امید است پروردگارت تو را [به سبب این عبادت ویژه‌]؛ به جایگاهی سُتوده برانگیزد.» (اسراء/۷۹) «به پیامبر پاک‌تر و پاکیزه‌ترت ـ که درود خدا بر او و آلش باد ـ اقتدا کن، که وجودش براى هرکه بخواهد به او اقتدا کند سرمشق است.» (احزاب/۲۱. نهج‌آقا خطبه/۱۵۹) «سحر»، وقت نیایش عاشقانِ طریق «حقیقت» است. در بیدارباش آن لحظه «شب»، جُز خیر و برکت؛ «هیچ» ضرری متوجه «انسان» نخواهد شد. ان شاء الله «آخرین» زندگی‌ات نباشد و تمام «گناهانت» مورد عفو پروردگار قرار گیرد و «خیر» دنیا وآخرت نصیب خود و خانواده‌ات گردد. ممنون نگاهتان ✍️علی تقوی دهکلانی @taqavi57