«مانور نفت‌کش‌ها»
✍علی تقوی دهکلانی
سینه کشتی‌های «ایران» آب‌هایی را «شکافت» که شقی‌ترین دشمنانِ ایران با «پشترفته»ترین سلاح‌ها در آن «آب‌ها» با چشمی باز، همراه با «کینه» حضور داشتند.
کشتی‌ها، «سوخت» مورد نیاز سه سال پالایشگاه‌های «ونزوئلا» را تحویل ملت «مظلوم» و مورد «تحریم» کدخدا دادند.
جشن «ملی» در «ونزوئلا» برپا شد.
مردم زیر فشار «تحریم»، #هشتگ تشکر از «ایران» را #ترند کردند.
رئیس «جمهورِ» آن «کشور» تمام قد به احترام ملت «ایران» ایستاد.
با زبان «فارسی» تشکر کرد.
تعجبم در ایران هیچ «خبری» نیست.
برای ملت «ایران»، چند سئوال مطرح است:
۱- مگر ایران «بازار» ونزوئلا و کشورهای همسو در آمریکای لاتین را همراه با قلب‌های ملت‌های «مظلوم» بدست نیاورد؟
۲- مگر با «این» کار تحریم‌ها نشکسته و یا تحریم‌ها «تَرَک» برنداشتند؟
۳- آیا صادرات «سوخت» با همه حرف و حدیث‌ها، از آن جمهوری اسلامی نبود؟
۴- مگر تحریم‌گران همان «جنتلمن‌های» پشت میز «مذاکره» نیستند؟
۵- مگر همان «جنتلمن‌ها» در پشت میز مذاکره؛ «ترور» کننده #حاج_قاسم_سلیمانی نبودند؟
۶- آیا «حرکت» کشتی‌ها؛ ربطی به برجام و کدخدابازی داشت؟
۷- چرا «کدخدا» نتوانست هیچ «غلطی» بکند؟
خواه کسی به این سئوال‌ها جواب بدهد یا ندهد؛ ملت به این نتیجه رسید:
۱- درس فتنه بزرگ «۱۴۰۰» خوانده شد و فتنه خنثی خواهد شد به «فضل» الهی.
۲-«ماشه» افتاده دست خود ملت برای زدنِ تیر «خلاص» به دشمنان داخلی و خارجی نظام پابرهنگان.
۳- ملت «فهمید» که هرگز این «انقلاب» نباید به دست «نااهلان» و «نامحرمان» بیفتد.
@taqavi57