عزیز همراهم سلام » آقاجان‌مون امیرالمؤمنین می‌فرماید: «هيچ قوم و ملَّتی در درون خانه‌‏های‌شان مورد هجوم دشمن واقع نشدند؛ مگر اينکه خوار و ذليل گشتند» (خطبه/۲۷) این کلام پُر مغز را، «ابن‌نباته» در کلام خود می‌آورد؛ ولی نامی از امام ما نمی‌آورد. ابن ابی‌الحديد در مُحَاجِّه با اُستاد خود می‏‌گويد: «به اين جمله بنگر و ببين چگونه از ميان تمام خطبه‏ «ابن‌‏نباته» فرياد مي‏کشد، فرياد فصاحت و بلاغت و به شنونده‌‏اش اعلام می‌دارد که از معدنی غير از معدنِ بقيه خطبه برخاسته است.» (ابن ابی‌الحدید، ج۲، ص۸۴.) راستی! بعد از «ترور» حاج محسن فخر ایران‌‌؛ در بیخ ‌«گوشِ» پایتخت کشور، آنهم با «سلاح» اسرائیلی؛ آیا وقت آن نرسیده که این کلام علی را بخوانیم و به حال و روز خود گریه کنیم؟ ما روزی مُجرم را، از «آسمان» به «زمین» می‌کشیدیم. دانیال‌زاده را؛ از «اروپا» بر می‌گرداندیم. «مُتَّهم» فراری به «شاخ» آفریقا را، به «دُم» رَخش پاسدارانِ «گمنام» اطلاعات سپاه می‌بستیم و در «شهرها» می‌گردانیدیم. چه شده است؟ «پدر» علم هسته‌ای ما را؛ بی‌«پدر»‌ترین جانیان «تاریخ» ترور می‌کنند و ما به «تشریح»‌ آن می‌پردازیم؟ ممنون نگاهتم ✍علی تقوی دهکلانی @taqavi57