این یک قاعده‌ است ، تو در هیچ لحظه‌ای رها نمی‌شوی، او همیشه همراه توست .. فقط کیفیت نه.. ! بلکه نوعِ همراه بودن او متفاوت است، حتی بعد از آشنایی و سال‌ها همراه بودن، جاده‌های¹ منتهی به او ناهموار می‌شود تا هم ناهمواری‌های درون گرفته شود و هم خاصیت کشف‌کردن و ارتقاء این است .. شک‌برانگیز و عجیب می‌شود،گویی بار اول‌ است از آن عبور می‌کنی .. تمام اتفاقات زندگی آیه‌ی آن می‌شود، حتی اگر آگاه‌هم شوی باز تازگی‌پیدامی‌کند و این به کیفیتِ حضور شما بستگی دارد،شما نیز مستثنی نیستید .. ! شاید همه‌مقدمه باشد برای اینکه ناهمواری های دیگران را هموارکنید.. این یک احساسِ غریب است برای کشف همان آشناییِ اولیه .. ¹؛ جاده‌ها،جدای‌از‌شمانیست،بلکه خودِ،خودِ‌شماست،حتی‌اگربه‌ظاهر بیرون از شما باشد ..